Leaning and Education

This comment has been removed by the author.

May 16, 2022 at 7:16 AM

นายเอกรัตน์ ศรีสุวรรณ์ 63423471136
Assignmentที่1.
ความเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์
รัฐประศาสนศาสตร์มีลักษณะเฉพาะที่สำคัญ คือ การเป็นสหวิทยาการ ซึ่งประกอบไปด้วยศาสตร์ต่างๆ ใช้ร่วมในการศึกษา ตลอดจนอธิบายปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในทางรัฐประศาสนศาสตร์ โดยในทัศนะของ Chandlerเห็นว่าควรประกอบไปด้วย วิชารัฐศาสตร์ วิชาเศรษฐศาสตร์ วิชาวิทยาการจัดการ วิชาการบริหารธุรกิจวิชาสังคมวิทยา วิชาจิตวิทยา วิชามนุษยศาสตร์ และวิชานิติศาสตร์ ซึ่งจะมีความสมบูรณ์ครอบคลุมในการศึกษาในขณะที่McCurdyเห็นว่า จากพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์สามารถอธิบายได้ว่าพื้นฐานแนวคิดหลักในการศึกษาประกอบไปด้วย4สำนักด้วยกัน คือ
1.สำนักที่สนใจศึกษาแบบดั้งเดิม กล่าวคือ สนใจศึกษาสังคมวิทยา จิตวิทยา โดยเน้นและปรับใช้ในเรื่องของความสัมพันธ์ของมนุษย์ และสนใจในรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์โดยนำมาใช้ในการปฏิรูประบบ
2.สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงพฤติกรรม โดยนำมาใช้ศึกษาถึงระบบราชการทฤษฎีองค์การ การบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ และการพัฒนาองค์การ
3.สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงเหตุผลนิยม โดยนำวิชาเศรษฐศาสตร์และการบริหารธุรกิจมาใช้ศึกษาในเรื่องของการวิเคราะห์นโยบาย และการจัดการ
4.สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงการเมือง โดยสนใจในเรื่องการเมืองและกฎหมายโดยศึกษาในการนำนโยบายไปปฏิบัติ การบริหารงานบุคคลในระบบราชการ การจัดทำงบประมาณ และการบริหารงานในท้องถิ่น จากที่กล่าวมาข้างต้นจะเห็นได้ว่า รัฐประศาสนศาสตร์มีการนำความรู้ที่หลากหลายมาประยุกต์ใช้ในวิชาของตนเองหรือนำวิชาเหล่านั้นมาประกอบเข้ากันเป็นลักษณะของสหวิทยาการ และถือว่าเป็นสังคมศาสตร์ประยุกต์ โดยมีวัตถุประสงค์ คือ การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ในการปรับปรุงและพัฒนาทางการบริหารในองค์การให้มีความสามารถที่เพิ่มขึ้น ทั้งนี้ การเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์ทำให้จำเป็นต้องนำศาสตร์อื่นๆ และนอกเหนือจากที่ได้กล่าวมาในขอบข่ายของการศึกษาวิชาทางรัฐประศาสนศาสตร์ ยังจำเป็นต้องมีการศึกษาในศาสตร์อื่นๆ เพิ่มเติม เช่น ภูมิศาสตร์ ประชากรศาสตร์คณิตศาสตร์และสถิติ เศรษฐศาสตร์หรือแม้กระทั่งการตลาด และการประชาสัมพันธ์รวมถึงในปัจจุบันมีความสนใจอย่างยิ่งในเรื่องของจริยธรรมและคุณธรรมภายในวิชารัฐประศาสนศาสตร์
การดำเนินกิจการต่างๆ ของรัฐนั้นมีขอบเขตครอบคลุมหลายมิติ เพื่อการบริหารที่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้ใช้บริการนั้น รัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องนำเอาสาขาวิชาอื่นๆ มาประยุกต์ใช้ และมีขอบเขตที่กว้างขวางตามความเหมาะสม และกลับจะเป็นการเปล่าประโยชน์ถ้าหากจะมุ่งพิจารณาความสัมพันธ์ของรัฐประศาสนศาสตร์กับสาขาวิชาใดวิชาหนึ่งเท่านั้น ทั้งนี้ ในความจริงแล้วสาขาวิชาต่างๆ ก็ได้มีการเสริมสร้างความเข้าใจระหว่างกัน มีการร่วมมือศึกษาและทำการวิจัยร่วมกัน ดังนั้น วิชารัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องใช้ความรู้ระหว่างศาสตร์วิชาต่างๆ เหล่านั้น หรือที่เรียกว่า สหวิทยาการ มาประยุกต์ใช้กับโลกแห่งความเป็นจริง นอกจากนี้ในทางปฏิบัติแล้วรัฐประศาสนศาสตร์ยังมีความสัมพันธ์กับวิชาชีพอื่นๆ อีก เช่น วิศวกรรมศาสตร์ การบริหารธุรกิจ นิติศาสตร์ เป็นต้น ด้วยเหตุนี้รัฐประศาสนศาสตร์จึงมีความสัมพันธ์กับสาขาวิชาต่างๆ ที่กล่าวมา และนอกจากนี้การศึกษาในวิชารัฐประศาสนศาสตร์จะต้องเกี่ยวข้องกับสาขาวิชาต่างๆ อย่างกว้างขวางแล้ว สิ่งที่ขาดเสียมิได้ในการผลิตนักรัฐประศาสนศาสตร์ก็คือ การสร้างจริยธรรม อุดมการณ์ และพฤติกรรม ที่รับผิดชอบต่อสังคมต่อๆไป
การศึกษาที่มีความหลากหลายและเกิดเป็นพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์จนเป็นศาสตร์ที่ได้รับการยอมรับและเป็นที่นิยมทั่วไป ทำให้มีนักวิชาการทางรัฐประศาสนศาสตร์ทำการศึกษาพัฒนาการของวิชารัฐประศาสนศาสตร์ โดยมีการจำแนกลำดับการพัฒนาของสาขาวิชานี้อย่างกว้างขวางและมีความหลากหลายขึ้นอยู่กับว่านักวิชาการใดจะให้ความสำคัญในมิติใด ตัวอย่างเช่น พิทยา บวรวัฒนา ได้เสนอว่า พัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์

May 16, 2022 at 7:55 AM

นายเอกรัตน์ ศรีสุวรรณ์ 63423471136
Assignmentที่1.(ต่อ)ดังนั้นยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลงของรัฐประศาสนศาสตร์การบริหารและเอกชนแนวโน้มของโลกาภิวัตน์จึงเป็นสิ่งที่มีผลกระทบต่อการจัดการภาคสาธารณะอย่างเลี่ยงไม่ได้เรื่องการบริหารสาธารณะที่ได้รับการนำเสนออย่างเป็นศาสตร์แพร่กระจายไปทั่ว ประการสำคัญผลกระทบของเทคโนโลยีเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในขอบเขตของแต่ละประเทศบางขวางเกือบจะไล่ผมแดนฉะนั้นรูปของเศรษฐกิจและบทบาทของรัฐบาลเป็นปัจจัยสำคัญต่อการได้ ชัยชนะเหนือคู่แข่ง นอกจากนี้รัฐบาลยังคงเป็นผู้จัดการผลประโยชน์ที่มีผลกระทบเช่น นโยบายการศึกษา ภาษีอากร การสาธารณสุข สิ่งแวดล้อม งบประมาณและการคลัง และรวมถึงไม่โยบายควบคุมการดำเนินงานทางธุรกิจอื่นๆทำให้หน่วยงานตัวแทนรัฐมีความสามารถในการเข้าถึงการแข่งขันในด้านผลประโยชน์ของชาติ โดยอ้างวิธีการศึกษาวิจัยทางด้านสังคมและเศรษฐกิจด้วยวิธีการดั้งเดิมแล้วนำเข้าสู่ระเบียบวาระการประชุมเพื่อออกร่างกฎหมายรองรับการปฎิบัติซึ่งจะเชื่อมโยงถึงคุณภาพของการบริการสาธารณะและการดำเนินการด้านเศรษฐกิจทั้งนี้เนื่องจากการสุขภาพอนามัยการศึกษาและการได้รับการฝึกฝนอบรมของประชาชน ประสิทธิภาพในการบริหารและการจัดเก็บภาษีอากรของรัฐบาลและการกระตุ้นให้เกิดพัฒนาวิสาหกิจขนาดเล็กๆ
กล่าวโดยสรุปเห็นผลในการเปลี่ยนแปลงของการบริหารสาธารณะแบบดั้งเดิมไปสู่การจัดการสาธารณะใหม่เกิดจากความเป็นจริงที่ว่า การจัดการตอบสนองต่อหน้าที่ในการบริการสาธารณะได้มากกว่าการบริหาร เกิดการโจมตีแนวคิดความคิดทางการบริหารขนาดและขอบเขตของรัฐบาลตลอดจนการเปลี่ยนแปลงของภาคเอกชนซึ่งเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันอย่างไรก็ตามเหตุผลหลักของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวคือความล้มเหลวของตัวแบบดั้งเดิมของระบบราชการที่ไม่สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อภาคสาธารณะในปัจจุบัน นำไปสู่การตั้งคำถามในเรื่องบทบาทและจุดยืนในสังคมก็ตาม แต่แนวคิดความคิดใหม่ของการบริหานในรูปแบบการจัดการภาคสาธารณะซึ่งเป็นแนวคิดที่ใช้เศรษฐศาสตร์และการจัดการภาคเอกชนมาประยุกต์เพื่อการเปลี่ยนแปลงการดำเนินงานและการปฎิบัติงานสาธารณะทำให้ตัวแบบดั้งเดิมของการบริหารต้องถูกแทนที่

May 16, 2022 at 8:02 AM

นายเอกรัตน์ ศรีสุวรรณ์ 63423471136
Assignmentที่2. นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง
บริบทของนโยบายสาธารณะในกระแสการปฏิรูปมีเงื่อนไขของสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องที่สลับซับซ้อน และหลากหลายมากขึ้น รวมทั้งการปรับเปลี่ยนบริบทของการบริหารงานภาครัฐเข้าสู่ระบบอภิบาล (Governance) ทำให้กระบวนการนโยบายมีผู้แสดง และความต้องการที่หลากหลายมากขึ้น ทำให้ภาครัฐ ต้องหันกลับมาให้ความสนใจต่อการตอบสนองต่อกระแสความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เหล่านี้โดยเฉพาะความ ตระหนักถึงภาวการณ์พึ่งพาหน่วยงานต่างๆ ในสังคมในการให้บริการสาธารณะและการแก้ไขปัญหาสังคม และกระบวนการการส่งเสริมการมีส่วนร่มของพลเมือง ทำให้เกิดเครือข่ายนโยบายในลักษณะต่างๆ ขึ้น พร้อมๆกับความต้องการข้อมูลและความรู้ในการใช้เป็นองค์ประกอบสำคัญในการวิเคราะห์ปัญหาและทาง เลือกนโยบายสังคม ในลักษณะของการเมืองภาคพลเมือง เป็นการเมืองที่ตั้งอยู่บนฐานของการตระหนักรู้ถึง สิทธิและหน้าที่สามารถปรับเปลี่ยนทัศนคติได้และนำไปสู่พฤติกรรมของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยได้ อย่างเหมาะสม
แนวทางในการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาล จะต้องพัฒนา บุคลากรตามแนวทางของกระบวนการนำนโยบายไปปฏิบัติตามบริบทและยุทธศาสตร์ (Strategies) ที่เปลี่ยนแปลงไปเป็นภารกิจงานใหม่ที่ท้าทายศักยภาพของบุคลากรภาครัฐเป็นอย่างมาก ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า นโยบายของรัฐบาลกับระบบราชการหรือการบริหารภาครัฐมีความเกี่ยวพันกันอย่างใกล้ชิด ซึ่งนโยบายของ รัฐบาล ก็คือ นโยบายสาธารณะที่มีผลผูกพันและผลกระทบไปสู่สาธารณะหรือประชาชนที่เกี่ยวข้องกับ นโยบายนั้น จึงจำเป็นที่จะต้องให้ความสำคัญ ซึ่งปัจจุบันกระบวนการสาธารณะ โดยเฉพาะนโยบายของ รัฐบาลมีการดำเนินการที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นอันมาก เพราะปัจจุบันเป็นยุคของข้อมูลข่าวสาร ประชาชนมีการรับรู้และมีความรู้มากขึ้น จึงสนใจและต้องการมีส่วนร่วมในกระบวนการทางนโยบาย (Patmasiriwat, 2015) ซึ่งแตกต่างจากการกำหนดนโยบายอย่างในอดีตที่ผ่านมาที่ผู้กำหนดนโยบายคือ ภาครัฐหรือรัฐบาลจะกำหนดมาโดยอาศัยการตัดสินใจของชนชั้นนำ (Elite) หรือคณะรัฐบาลอย่างเดียว ไม่ได้ ให้ประชาชนหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเข้าร่วมในการกำหนดนโยบายด้วย เมื่อบริบทเปลี่ยนแปลงไปตามกระแสปฏิรูป หรือการปกครอง หรือระบบอภิบาลที่เป็น ประชาธิปไตย (Democratic Governance) ทำให้หน่วยงานภาครัฐอันเป็นหน่วยปฏิบัติตามโยบาย จะต้อง ปรับตัวโดยเฉพาะการพัฒนาบุคลากรภาครัฐให้สอดคล้องกับบริบทที่เปลี่ยนแปลงไป ซึ่งมีแนวทางการพัฒนา ที่แท้จริงแล้วก็คือ ไม่ว่าจำดำเนินการเรื่องใดก็ตาม การบริหารภาครัฐจำเป็นต้องพัฒนาเพื่อยกระดับการ บริหารภาครัฐให้ตอบสนองต่อสาธารณกิจและประชาชนได้มากขึ้น ซึ่งในที่นี้จะกล่าวถึงแนวทางการพัฒนา ใน 2 ส่วนคือ แนวทางการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาลและแนวทางการ พัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับบทบาทและภารกิจภาครัฐ โดยมีรายละเอียดดังนี้
แนวทางที่ทำให้องค์การสามารถรับมือหรือปรับตัวได้ทันต่อสถานการณ์สภาพแวดล้อมขององค์การ ที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างดีซึ่งปัจจัยสำคัญสู่ความสำเร็จคือ “คน” หรือ “ทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐ” มีส่วนสำคัญ ในการขับเคลื่อนการบริหารและพัฒนาระบบบริหารภาครัฐถ้าปราศจากคนที่มีศักยภาพ จิตสำนึก รวมถึง ทัศนคติในการทำงานที่เหมาะสมสอดคล้องแล้ว การบริหารภาครัฐจะเดินหน้าไปสู่สิ่งระบบในที่นี้จึงมุ่งเน้น ให้ความสำคัญในมิติของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐที่ต้องตระหนักเพราะการปฏิบัติงานจะต้อง เกี่ยวข้องกันอยู่เสมอกับนโยบายของรัฐบาล (Government Policy) ซึ่งก็คือนโยบายสาธารณะ (Public Policy) แต่ในที่นี้จะเน้นให้เห็นถึงมิติความสำคัญของการนำนโยบายไปปฏิบัติ(Policy Implementation) ซึ่งเป็นหน้าที่และภารกิจสำคัญของระบบราชการทั้งในส่วนกลาง (กระทรวง ทบวง กรม) ส่วนภูมิภาค (จังหวัด อำเภอ) และส่วนท้องถิ่น (เทศบาล อบจ. อบต. เป็นต้น)

May 16, 2022 at 9:26 PM

นายเอกรัตน์ ศรีสุวรรณ์ 63423471136
Assignmentที่2. (ต่อ)ในฐานะผู้ปฏิบัติตามโยบายของรัฐบาลจะ ต้องดำเนินการเพื่อการบริหารราชการแผ่นดินให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยหลายฉบับที่ผ่านมาได้กำหนดให้รัฐบาลหรือคณะรัฐมนตรีแถลง นโยบายต่อรัฐสภาก่อนเข้าบริหารราชการแผ่นดิน ตัวอย่างเช่น รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 ได้บัญญัติไว้ในหมวด 5 แนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐ ส่วนที่ 1 บททั่วไป มาตรา 75-79 สรุปความ ได้ว่า รัฐบาลหรือคณะรัฐมนตรีที่จะเข้าบริหารราชการแผ่นดินต้องแถลงนโยบายต่อรัฐสภา โดยชี้แจงให้ ชัดเจนว่ารัฐบาลจะดำเนินการใด ในระยะเวลาใด เพื่อให้การบริหารราชการแผ่นดินเป็นไปตามนโยบาย พื้นฐานแห่งรัฐและต้องจัดทำรายงานแสดงผลการดำเนินการ รวมทั้งปัญหาและอุปสรรคเสนอต่อรัฐสภาปีละ หนึ่งครั้ง เป็นต้น ตามบทบัญญัติข้างต้น คณะรัฐมนตรีหรือรัฐบาลต้องจัดทำแผนการบริหารราชการแผ่นดินให้ สอดคล้องกับแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐ ไม่ว่าจะเป็นเจตนารมณ์ยุทธศาสตร์และนโยบายของรัฐบาลเมื่อ แถลงต่อรัฐสภาเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงจะดำเนินการตามนโยบายและแผนที่แถลงฯไว้ได้ด้วยเหตุนี้ระบบการ บริหารงานภาครัฐหรือระบบราชการจึงมีความใกล้ชิดกับนโยบายของรัฐบาลเพราะจะต้องเป็นกลไกหรือ เครื่องมือของรัฐบาล เพื่อให้นโยบายและแผนต่างๆบรรลุเป้าหมายเป็นรูปธรรม ในที่นี้จะแสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการนำนโยบายไปปฏิบัติจากนั้นจะกล่าวถึงบริบทของ การนำนโยบายไปปฏิบัติภายใต้กระแสการปฏิรูประบบการบริหารภาครัฐในปัจจุบันและสุดท้ายจะสะท้อนให้ เห็นว่าการบริหารภาครัฐจะต้องมีแนวทางในการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับบริบทของนโยบาย รัฐบาลได้อย่างไร
กระแสการบริหารแบบระบบธรรมาภิบาล (Public Governance) ซึ่งถือว่าเป็นการต่อยอดแนว ความคิดมาจากกระแสการบริหารภาครัฐแนวใหม่ (New Public Management) ที่มีอิทธิพลมาตั้งแต่ช่วง ศตวรรษที่ 1980 เป็นต้นมา ระบบธรรมาภิบาลเป็นเรื่องที่สำคัญมีมิติที่หลากหลาย ต้องอาศัยองคาพยพ หลายอย่างในการขับเคลื่อน โดยเฉพาะทรัพยากรมนุษย์ เป็นตัวจักรที่สำคัญในการขับเคลื่อนระบบธรรมาภิ บาลให้เดินหน้าไปได้ซึ่งไม่พ้นที่ภาครัฐจะต้องเป็นผู้นำในการขับเคลื่อน ดังนั้น การบริหารภาครัฐให้สอดรับ กับระบบธรรมาภิบาลจึงมีความจำเป็นอย่างมาก โดยต้องเน้นพัฒนาคนให้สอดคล้องกับหลักการสำคัญของ ระบบธรรมาภิบาล ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้ ประการแรก ให้ความสำคัญกับหลักนิติธรรม (Rule Of Law) การบริหารงานภาครัฐต้องบริหาร งานโดยยึดหลักกฎหมายเป็นสำคัญ ซึ่งหลักนิติธรรมนี้จะต้องพัฒนาให้สอดคล้องกับบริบทสภาพแวดล้อม ของสังคมและวัฒนธรรม รวมถึงวิถีชีวิตของคน กลุ่มคน องค์การที่เปลี่ยนแปลงไปด้วยและต้องใช้บังคับให้ เสมอภาคกันด้วยหลักคุณธรรม (Merit System) ประการที่สอง ให้ความสำคัญกับความเสมอภาค (Equity) ประชาชนทุกคนจะต้องได้รับการ บริการสาธารณะที่เสมอภาคกัน เท่าเทียมกันรวมถึงการเข้าถึงบริการสาธารณะนั้นๆอย่างทั่วถึงอีกด้วย ประการที่สาม ให้ความสำคัญกับความโปร่งใส (Transparency) ภาครัฐดำเนินการใดจะต้องมี กระบวนการและขั้นตอนการดำเนินงานที่ชัดเจน สามารถอธิบายอย่างมีเหตุผล มีผลได้รวมถึงการรับรู้ข้อมูล ข่าวสารที่ถูกต้องเป็นจริงด้วย ประการที่สี่ ให้ความสำคัญกับการพร้อมรับการตรวจสอบ (Accountability) สอดคล้องกับความ โปร่งใสมักต้องไปควบคู่กัน คือโปร่งใสและสามารถตรวจสอบได้ในทุกขั้นตอนการดำเนินงาน ประการที่ห้า ให้ความสำคัญกับประสิทธิภาพและประสิทธิผล (Efficiency And Effectiveness) ในการบริหารงานคำสองคำนี้ต้องมีควบคู่กัน กล่าวคือ ประสิทธิภาพเน้นผลผลิต ประหยัด ส่วนประสิทธิผล เน้นเรื่องของการบรรลุเป้าหมายในการดำเนินงานหรือตรงกับวัตถุประสงค์ที่กำหนดไว้ ประการที่หก ให้ความสำคัญกับการมีส่วนร่วม (Participation) ภาครัฐต้องเปิดใจให้กว้างพร้อมที่ จะให้ทุกฝ่ายทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย เข้าร่วมในกระบวนการนโยบายสาธารณะ เพื่อลดความขัดแย้งที่เกิด ขึ้นและมีความรู้สึกเป็นเจ้าของร่วมกัน ประการสุดท้าย ให้ความสำคัญกับมิติมหาชน (Consensus) คือการเห็นพ้องต้องกัน ความเห็น ของคนส่วนใหญ่แต่คนละความหมายกับพวกมากลากไป หมายถึงว่าทุกคนมีโอกาสในการมีส่วนร่วมและ ตัดสินใจภายใต้ข้อมูลข่าวสารที่เท่าเทียมกัน ทั้งนี้ในการปกครองระบอบประชาธิปไตยนั้น ถึงแม้จะถือเสียง ส่วนใหญ่เป็นข้อยุติแต่จะต้องไม่เพิกเฉยหรือละเลยต่อเสียงส่วนน้อย (Majority Rule, Minority Rights)หลักการและความสำคัญของระบบธรรมาภิบาลข้างต้น หากสามารถนำไปปฏิบัติได้จริงในการ
บริหารภาครัฐ จะก่อให้เกิดระบบคุณธรรม (Merit System) ซึ่งเป็นระบบที่พึงปรารถนาในการบริหารที่ดี เพราะระบบธรรมาภิบาลตามหลักการนี้มีธรรมาภิบาล (Good Governance) เป็นหนึ่งในองค์ประกอบด้วย

May 16, 2022 at 9:27 PM

นายเอกรัตน์ ศรีสุวรรณ์ 63423471136
Assignmentที่2 (ต่อ)ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นปัญหาคอร์รัปชั่น ปัญหาความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคม การเลิกปฏิบัติภายใต้ ระบบอุปถัมภ์จะเกิดขึ้นได้น้อยหรือยากกว่าในอดีตที่ผ่านมา การบริหารภาครัฐหรือระบบการบริหารงานที่ สนองตอบต่อความต้องการของประชาชนโดยเสมอภาค เท่าเทียมกัน ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ให้บริการ สาธารณะที่เท่าเทียมกัน รวมทั้งมีความยุติธรรมอันนำไปสู่การบริหารราชการที่ดี(Good Government) ใน ที่สุด ในการสร้างความสัมพันธ์เชิงบวกและเข้าไปมีส่วนร่วมในกิจกรรมต่างๆ ของรัฐมากขึ้น เพราะแท้จริง แล้วประชาชนเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการบริหารงานภาครัฐอย่างแท้จริงนโยบายรัฐบาลที่มีสัญญาประชาคมไว้กับประชาชนตอนหาเสียงเลือกตั้งและแถลงไว้ต่อรัฐสภา จะ สำเร็จเป็นรูปธรรมหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับกลไกการบริหารงานของภาครัฐ อันมีระบบราชการเป็นเสาหลักสำคัญ จะนำนโยบายนั้นสู่การปฏิบัติให้สัมฤทธิ์ผล ความสำเร็จหรือความล้มเหลมของการนำนโยบายไปปฏิบัติจะส่งผลกระทบทั้งทาง ตรงและทางอ้อมต่อผู้ตัดสินใจนโยบาย ในกรณีที่การนำนโยบายไปปฏิบัติประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย ของนโยบาย จะส่งผลให้ผู้ตัดสินใจนโยบายได้รับความเชื่อถือศรัทธาจากประชาชน เพราะได้กรทำการตัดสิน ใจเลือกนโยบายที่ถูกต้องและเลือกหน่วยปฏิบัติที่เหมาะสม ซึ่งจะเป็นผลดีต่ออนาคตทางการเมืองของ ผู้ตัดสินใจนโยบาย ในทางตรงกันข้ามถ้าหากการนำนโยบายไปปฏิบัติประสบความล้มเหลว จะส่งผลให้ ผู้ตัดสินใจนโยบายถูกตำหนิหรือวิพากษ์วิจารณ์ในทางลบจากประชาชน ทั้งต่อการตัดสินใจเลือกนโยบายที่ไม่ เหมาะสมและความบกพร่องในการควบคุมและกำกับหน่วยปฏิบัติหรือการมอบหมายให้หน่วยปฏิบัติที่ไม่ เหมาะสมเป็นผู้รับผิดชอบ ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของการนำนโยบายไปปฏิบัติจะส่งผลกระทบทั้งทาง ตรงและทางอ้อมต่อกลุ่มเป้าหมายที่เกี่ยวข้อง ในกรณีที่นำนโยบายไปปฏิบัติประสบความสำเร็จตาม เป้าประสงค์จะทำให้ปัญหาของกลุ่มเป้าหมายได้รับการแก้ไขด้วยดีกลุ่มเป้าหมายได้รับความพึงพอใจ ถ้านำ ไปปฏิบัติไม่ได้กลุ่มเป้าหมายอาจเรียกร้องด้วยวิธีต่างๆ ทำให้การิหารงานของรัฐบาลมีความยุ่งยากมากขึ้น ความสำเร็จหรือความล้มเหลวของการนำนโยบายไปปฏิบัติจะส่งผลกระทบทั้งทาง ตรงและทางอ้อมต่อหน่วยปฏิบัติในกรณีที่การนำนโยบายไปปฏิบัติประสบความสำเร็จตามเป้าประสงค์ หน่วยปฏิบัติจะได้รับความเชื่อถือและความไว้วางใจทั้งจากผู้กำหนดนโยบายและกลุ่มเป้าหมายว่าเป็นหน่วย ปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผล ความคุ้มค่าของการใช้ทรัพยากร เนื่องจากทุกประเทศมีทรัพยากรที่จำกัด ดังนั้น การนำนโยบายไปปฏิบัติจะต้องใช้ทรัพยากรอย่างคุ้มค่าและสามารถแก้ปัญหาของกลุ่มเป้าหมายหรือสังคม อย่างได้ผล ไม่เกิดภาวการณ์สูญเปล่า หรือต้องกลับมาแก้ไขใหม่ ทรัพยากรในทีนี้หมายความรวมทั้งบุคลากร งบประมาณ อุปกรณ์และเวลาที่ต้องใช้ไปทั้งหมด ความก้าวหน้าในการพัฒนาประเทศ การนำนโยบายไปปฏิบัติมีความสำคัญต่อการ ก้าวหน้าในการพัฒนาประเทศเป็นอย่างยิ่ง เพราะถ้าหากการนำนโยบายไปปฏิบัติตามแผนงานและโครงการ พัฒนาต่างๆ ประสบความสำเร็จตามเป้าประสงค์ที่กำหนดไว้จะส่งผลให้การพัฒนาประเทศบรรลุเป้าหมาย เพื่อความก้าวหน้าทั้งทางเศรษฐกิจและสังคม ซึ่งจะทำให้ประชาชนมีความกินดีอยู่ดีและมีความสุข ความสำคัญต่อกระบวนการนโยบายสาธารณะในกระบวนการวิเคราะห์นโยบาย นั้น การนำนโยบายไปปฏิบัติเข้าไปมีบทบาทตั้งแต่กระบวนการกำหนดทางเลือกนโยบาย กล่าวคือ นักวิเคราะห์นโยบายจะต้องคำนึงถึงการพิจารณาทางเลือกนโยบายที่มีความเป็นไปได้ในทางปฏิบัติเท่านั้น เพื่อให้มั่นใจว่าทุกทางเลือกที่นำมาวิเคราะห์จะไม่ก่อให้เกิดความสูญเปล่า และในการจัดทำนโยบายก็จะต้อง คำนึงถึงการกำหนดแนวทางการนำไปปฏิบัติที่สอดคล้องกับความเป็นจริงและสามารถนำไปปฏิบัติให้มี ประสิทธิภาพและประสิทธิผลมากที่สุด ดังนั้น การนำนโยบายไปปฏิบัติจึงมีส่วนสำคัญอย่างมากต่อ กระบวนการนโยบายว่านโยบายนั้นจะมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว

May 16, 2022 at 9:27 PM

นายเอกรัตน์ ศรีสุวรรณ์ 63423471136
Assignmentที่2 (ต่อ) จึงอาจกล่าวโดยสรุปได้ว่า การนำนโยบายไปปฏิบัติมีส่วนสำคัญต่อการดำเนินนโยบายของรัฐบาล เป็นอย่างมาก ซึ่งต้องอาศัยกลไกของระบบราชการเป็นตัวขับเคลื่อนให้ตัวนโยบายนั้นไปสู่การปฏิบัติได้โดย การบริหารทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐมีส่วนสำคัญอย่างมากที่จะต้องพัฒนาบุคลากรให้เข้าใจและเห็นถึงความ สำคัญของการขับเคลื่อนนโยบายของรัฐบาลไปสู่การปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรมและบรรลุเป้าประสงค์ที่กำหนดไว้ นโยบายสาธารณะ คือ นโยบายที่รัฐเป็นผู้ดำเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน ช่วยแก้ไขปัญหาชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนให้ดีขึ้น เป็นสิ่งที่เอื้ออำนวยผลประโยชน์และแสดงให้เห็นถึง ความสัมพันธ์ต่อทั้งประชาชนและรัฐบาล โดยนโยบายสาธารณะแบ่งออกเป็นหลายประเภทด้วยกัน ซึ่งแต่ละ ประเภทนั้นก็จะแตกต่างกันออกไป ตามความเหมาะสม ส่วนการนำไปใช้บริหารประเทศนั้นก็ขึ้นอยู่กับ รัฐบาลแต่ละชุดว่าจะกำหนดและปฏิบัติตามนโยบายสาธารณะแบบไหน เพื่อตอบสนองความต้องการของ ประชาชนมากที่สุด ดังนั้นนโยบายสาธารณะจึงเป็นแนวทางปฏิบัติของรัฐบาลที่มุ่งเน้นสร้างผลประโยชน์ให้ กับประชาชนเป็นหลัก เพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน และพัฒนาชีวิตประชาชนให้ดียิ่งขึ้น ที่สำคัญต้องให้ความสำคัญในหลายๆด้านไม่ว่าจะเป็นการกำหนดนโยบายรวมไปถึงการนำนโยบายไปปฏิบัติ ถ้าหากสามารถนำไปปฏิบัติได้จริงและตรงกับความต้องการของประชาชนก็จะสามารถช่วยให้ประชาชนมี ชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นได้อย่างแท้จริง

May 16, 2022 at 9:30 PM

นายเอกรัตน์ ศรีสุวรรณ์ 63423471136
Assignment ที่ 3. อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
ในการปกครองบริหารประเทศต้องอาศัยบุคลากรสองฝ่ายคือ
1 ฝ่ายการเมือง/ ข้าราชการการเมือง
นักการเมืองที่ได้รับการเลือกตั้งจากประชาชนหรือได้รับการเลือกตั้งจากผู้มีอำนาจทางการเมืองได้ทำหน้าที่รับผิดชอบกิจการทางด้านการเมืองเช่น นายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี ส.ส. ส.ว. เลขานุการ รมต. ผู้ช่วยเลขานุการ รมต. โฆษกรัฐบาลเลขาธิการนายกฯ หรือ ที่ปรึกษาต่างๆ ฯลฯ
บทบาทอำนาจหน้าที่ของข้าราชการฝ่ายการเมือง
กำหนดทิศทางในการบริหารและพัฒนาประเทศ ว่าจะเป็นไปในทิศทางใดอย่างไร เช่นต้องพัฒนาประเทศให้เป็น ศูนย์กลางอาหาร ศูนย์กลางการเกษตรของโลก ศูนย์กลางงานการบิน บทบาทหลักของฝ่ายการเงินคือการออกกฏหมายและกำหนดนโยบายที่จะนำมาใช้เพื่อเป็นกรอบทิศทางของการบริหารประเทศ
2 ฝ่ายบริหารงานประจำ/ข้าราชการประจำ
บุคคล ที่ได้รับการบรรจุแต่งตั้งตามกฏหมายและระบบคุณธรรม พ.ร.บ. ระเบียบราชการพลเมือง ทหาร ตำรวจ ตุลาการ ฯลฯ และได้รับเงิน เดือนจากงบประมาณหมวดเงินเดือนในกระทรวง ทบวง กรม ต่างๆ ได้แก่ข้าราชการประจำตั้งแต่ระดับปลัดกระทรวง อธิบดี ลงมาและเป็นผู้ที่เป็นพนักงานในองค์การของรัฐประเภทอื่นเช่น รัฐวิสาหกิจ
บทบาทอำนาจหน้าที่หลักคือเป็นผู้ที่รับนโยบายที่ฝ่ายการเมืองกำหนดไว้มามอบหมายให้ออกไปปฏิบัติจัดทำให้บรรลุตามเป้าหมายและวัตถุประสงค์อย่างสูงสุด ฝ่ายบริหารงานประจำ ต้องเป็นผู้นำนโยบายไปปฏิบัติโดยอาศัยอำนาจที่มีอยู่ตามกฏหมายระเบียบกฎเกณฑ์ข้อบังคับต่างๆและกำหนดแนวทางการทำงานให้เกิดความสำเร็จสูงสุด
ความสัมพันธ์ระหว่างฝ่ายบริหารและฝ่ายการเมืองควรมีลักษณะอย่างไร เพื่อให้ทั้งสองฝ่ายสามารถร่วมมือกันในการปกครองบริหารประเทศเพื่อผลประโยชน์สาธารณะได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลสูงสุด
ต้องแยกการบริหารออกจากการเมืองอย่างเด็ดขาดเพื่อให้การบริหารงานของรัฐมีความเป็นอิสระหลอดจะธิพลทางการเมือง ฝ่ายบริหาร/ ข้าราชการประจำสามารถทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
พัฒนาการของแนวคิดที่เกี่ยวกับการแยกการเมืองออกจากการบริหาร
ใน ศ.ต.17-19 การเมืองเข้ามามีอิทธิพลเหนือฝ่ายบริหารงานประจำอย่างมากมีการใช้ระบบอุปถัมภ์ การเล่นพรรคเล่นพวกมากจนทำให้การบริหารงานของรัฐบาลไร้ประสิทธิภาพ ราชการครับความอิสระในการทำงาน ไม่เกิดอุดมการของข้าราชการและถือเป็นธรรมเนียมปฎิบัติในประเทศต่างๆ การตั้งวางตัวเป็นกลางในทางการเมืองอย่างเคร่งครัด ต้องอุทิศตนเป็นคนไกลของรัฐบาลในการบริหารประเทศ ฝ่ายการเมืองต้องเคารพในหลักการไม่ใช้ข้าราชการเป็นเครื่องมือในการแสวงหาผลประโยชน์ ทำให้เกิดแนวคิดการแยกการบริหารออกจากการเมืองเกิดขึ้น
ปัญหาของระบบการเมืองการบริหารของไทย
1 การระบบการเมืองที่ยึดมั่นในผลประโยชน์ของคนส่วนใหญ่
2 การดำเนินกิจกรรมทางการเมืองที่สำคัญยังถูกครอบงำจากระบบราชการ
3 ระบบราชการไทยขาดความรับผิดชอบต่อประชาชนและขาดประสิทธิภาพ
4 มีการขยายตัวขององค์กรในระบบราชการมากขึ้นทำให้มีการมุ่งสร้างอาณาจักรให้แก่ตนเองมากกว่าที่จะมุ่งให้เกิดประโยชน์ต่อการแก้ไขปัญหาของสังคม
5 ขาดการพัฒนาพรรคการเมือง

May 16, 2022 at 9:31 PM

นาย อิทธิพัฒน์ แซมกลาง 63423471016 said…

นายอิทธิพัฒน์ แซมกลาง 63423471016
Assignment ที่ 1. อธิบายความเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐประศาสนศาสตร์
เน้นการสร้างทักษะที่แตกต่าง ทำให้สามารถประยุกต์ใช้ความรู้ทางรัฐประศาสนศาสตร์ในการวิเคราะห์สถานการณ์หรือสภาพปัญหา เพิ่มศาสตร์วิชาการสมัยใหม่ มีการลงพื้นที่ศึกษาจริงกับชุมชนรับทราบและเข้าใจปัญหาในพื้นที่อย่างลึกซึ่ง ผลิตนักศึกษายุคใหม่สู่ตลาดงาน และทำงานได้มากกว่าด้วยสหวิทยาการ

แนวคิดวิชารัฐประศาสนศาสตร์สมัยใหม่
แนวคิดวิชารัฐประศาสนศาสตร์สมัยใหม่นั้น ได้มีการนำแนวคิดทางการจัดการมาใช้เป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีรัฐประศาสนศาสตร์ ซึ่งถือเป็นการท้าทายทฤษฎียุคดั้งเดิม โดยนักวิชาการที่ทำการโต้แย้งได้พัฒนาแนวคิดเป็นศาสตร์แห่งการบริหารรวมถึงกลุ่มพฤติกรรมศาสตร์ ทำให้การศึกษารัฐประศาสนศาสตร์มีการทบทวนองค์ความรู้เอกลักษณ์ของวิชา และมีการพัฒนาให้เป็นศาสตร์มากขึ้น ผลที่เกิดขึ้น คือ การรวมกรอบแนวคิด ระหว่างกรอบแนวคิด การบริหารเป็นส่วนหนึ่งของการเมือง และการบริหารเป็นส่วนหนึ่งของศาสตร์การบริหาร มารวมกับทฤษฎีความสอดคล้องกับความต้องการของสังคม ดังนั้น กรอบแนวคิดใหม่จึงครอบคลุม ในเรื่องของ การเมือง สังคม พฤติกรรมศาสตร์ และความต้องการของสังคม

May 17, 2022 at 5:51 AM

นาย อิทธิพัฒน์ แซมกลาง 63423471016 said…

นายอิทธิพัฒน์ แซมกลาง 63423471016
Assignment ที่ 2. นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง
ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดนโยบายสาธารณะ

ทฤษฎีชนชั้นผู้นำ (elite theory)

เป็นทฤษฎีที่ใช้อธิบายถึง การกำหนดนโยบาย จากความปรารถนาและความต้องการของชนชั้นผู้นำประเทศเนื่องจากประเทศถูกปกครอง ด้วยระบอบอำนาจนิยมเป็นของผู้ปกครองประเทศแต่ผู้เดียว ซึ่งผู้นำในระบอบนี้ใช้อำนาจอย่างเบ็ดเสร็จหรือแบบเผด็จการ หรือสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ฯลฯ เพราะหลักการของตัวแบบชนชั้นผู้นำที่ใช้ในการวิเคราะห์การกำหนดนโยบายสาธารณะ จะให้ความสำคัญกับบทบาทหรืออิทธิพลของชนชั้นผู้นำหรือชนชั้นผู้ปกครอง ที่มีอำนาจในการตัดสินใจ นโยบายสาธารณะอย่างเด็ดขาด โดยชนชั้นปกครองเหล่านี้จะยึดถือความพึงพอใจ (preference) หรือค่านิยม (values) ของตนเองและพวกพ้องที่ใกล้ชิดเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจนโยบาย ด้วยเหตุนี้นโยบายจึงเป็นสิ่งที่สะท้อนถึงความพอใจหรือค่านิยม ส่วนตัวของชนชั้นผู้นำโดยตรง ข้าราชการเป็นเพียงผู้ทำหน้าที่นำนโยบายที่กำหนดโดย ชนชั้นผู้นำไปสู่ประชาชนเท่านั้น ทิศทางของการกำหนดนโยบายจึงเป็นทิศทางแบบ แนวดิ่ง (vertical) จากชนชั้นผู้ปกครองลงมาสู่ประชาชน
แนวคิดสำคัญของตัวแบบ ดุลยภาพระหว่างกลุ่ม ถือว่านโยบายสาธารณะ คือ ผลของความสมดุลของการต่อสู้ระหว่างกลุ่ม ความสมดุลเหล่านี้เกิดขึ้นจากอิทธิพลระหว่างกลุ่มผลประโยชน์ที่ตกลง ประนีประนอมกับการเปลี่ยนแปลง อิทธิพลของกลุ่มผลประโยชน์ใดที่คาดหมายได้ว่า จะก่อให้เกิดการเปลี่ยนนโยบายสาธารณะที่เกี่ยวข้อง และนโยบายจะถูกเปลี่ยนทิศทาง ไปสู่กลุ่มที่มีอิทธิพลมากกว่า ส่วนกลุ่มที่มีอิทธิพลน้อยกว่าจะเป็นผู้สูญเสิยผลประโยชน์
ตัวแบบดุลยภาพระหว่างกลุ่มจะให้คำอธิบายที่ชัดเจนเกี่ยวกับกิจกรรมทางการเมืองในรูปแบบของการต่อสู้ระหว่างกลุ่มโดยผู้กำหนดนโยบายจะถูกพิจารณาว่าเป็น ผู้ที่ตอบสนองต่อความกดดันของกลุ่ม ได้แก่ การต่อรอง (bargaining) การประนีประนอม (compromising) การพยายามที่จะก่อให้เกิดการรวมกลุ่มเสียงข้างมาก เพื่อให้การประนีประนอมประสบผลสำเร็จโดยง่าย โดยนัยนี้นักการเมืองที่เป็นตัวแบบของกลุ่มที่มีรากฐานกว้างขวางกว่าจะได้เปรียบกลุ่มที่มีรากฐานที่เล็กกว่า ซึ่งสามารถแสดงภาพการต่อรองระหว่างกลุ่มดังปรากฎในภาพ
องค์ประกอบของนโยบายสาธารณะ

- เป็นกิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำหรือไม่กระทำ
- เป็นการใช้อำนาจหน้าที่ของรัฐในการจัดสรรกิจกรรมเพื่อตอบสนองค่านิยมของสังคม
- ผู้มีอำนาจในการกำหนดนโยบายสาธารณะ ได้แก่ ผู้นำทางการเมือง ฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายตุลาการ พรรคการเมือง สถาบันราชการ ข้าราชการ และประมุขของประเทศ
- กิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำต้องเป็นชุดของการกระทำที่มีแบบแผน ระบบ และกระบวนการอย่างชัดเจนเป็นการกระทำที่มีการสานต่ออย่างสม่ำเสมอ และต่อเนื่อง
- กิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำต้องมีเป้าหมาย วัตถุประสงค์ หรือจุดมุ่งหมายเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชนจำนวนมาก
- เป็นกิจกรรมที่ต้องกระทำให้ปรากฏเป็นจริง มิใช่เป็นเพียงการแสดงเจตนารมณ์หรือความตั้งใจที่จะกระทำด้วยคำพูดเท่านั้น
- กิจกรรมที่เลือกกระทำต้องมีผลลัพธ์ในการ แก้ไขปัญหาที่สำคัญของสังคม ทั้งปัญหาความขัดแย้ง หรือความร่วมมือของประชาชน
- เป็นการตัดสินที่จะกระทำเพื่อผลประโยชน์ของประชาชนจำนวนมาก มิใช่การตัดสินเพื่อประโยชน์เฉพาะบุคคล และเป็นชุดของการตัดสินใจที่เป็นระบบมิใช่เป็นการตัดสินแบบเอกเทศ
- เป็นการเลือกทางเลือกที่จะกระทำ โดยพิจารณาจากผลการวิเคราะห์ทางเลือกที่ เหมาะสมที่สุดทั้งทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม
- เป็นกิจกรรมที่เกิดจากการต่อรองหรือประนีประนอมระหว่างกลุ่มผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้อง
- เป็นกิจกรรมที่ครอบคลุมทั้งกิจกรรมภายในประเทศและระหว่างประเทศ
- กิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำหรือไม่กระทำอาจก่อให้เกิดผลทั้งทางบวกและทางลบต่อสังคม
- เป็นกิจกรรมที่ชอบด้วยกฎหมาย

3.ความสำคัญของนโยบายสาธารณะ

- ประการแรก ต่อผู้กำหนดนโยบาย :รัฐบาลที่สามารถกำหนดนโยบายให้สอดคล้องกับ ความต้องการของประชาชน และสามารถนำนโยบายไปปฏิบัติจนประสบความสำเร็จอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล จะได้รับความเชื่อถือและความนิยมจากประชาชน ส่งผลให้รัฐบาลดังกล่าวมีโอกาสในการดำรงอำนาจในการบริหารประเทศยาวนานขึ้น

May 17, 2022 at 5:55 AM

นาย อิทธิพัฒน์ แซมกลาง 63423471016 said…

นายอิทธิพัฒน์ แซมกลาง 63423471016
Assignment ที่ 3อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
การเมือง หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับอำนาจ สถาบันและองค์กรในสังคม ซึ่งรวมไปถึงการช่วงชิงอำนาจการต่อสู้แย่งชิงกันของกลุ่มผลประโยชน์ ที่ดำเนินกิจกรรมทางการเมืองต่าง ๆ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการแข่งขันเพื่อแสวงหาอำนาจ ซึ่งผลกระทบต่อสังคมส่วนรวมหรือส่วนใหญ่ของสังคม นอกจากนี้ความหมายของการเมือง คือ Pantip เว็บบอร์ดยังมีการให้ความหมายว่า และเป็นเรื่องเกี่ยวกับหน้าที่ของรัฐในการจัดสรรทรัพยากรที่มี ให้เกิดประโยชน์
“การบริหาร” หรือ “การจัดการ” โดยทั่วไปเป็นคำที่มีความหมายเหมือนกัน และใช้แทนกันได้เสมอ คำภาษาอังกฤษที่มักใช้เรียกในความหมายของ การบริหาร มี 2 คำ คือ Management และ Administration ส่วนมากคำว่า Management มักจะใช้ในทางธุรกิจ ซึ่งหมายถึง การนำเอานโยบายไปปฏิบัติ โดยมีการกำหนดแบบงาน วิธีการทำงาน และการใช้ปัจจัย หรือทรัพยากรต่าง ๆ ซึ่งเรียกว่า การจัดการ ส่วนคำว่า Administration มักเน้นการบริหาร เกี่ยวกับนโยบาย มักนิยมใช้ในทางราชการ เช่น Public Administration
สำหรับคำนิยามของคำว่า “การบริหาร” มีคำนิยามอยู่หลายคำนิยามแต่ที่นิยมกันแพร่หลายกันอยู่ในปัจจุบันมี 2 นิยาม คือ
1. การบริหาร คือ ศิลปะของการทำงานให้สำเร็จโดยอาศัยบุคคลอื่นในความหมายนี้ชี้ในเห็นว่าผู้บริหารประสบความสำเร็จในเป้าหมายของพวกเขา โดยการเตรียมการให้กับบุคคลอื่นปฏิบัติงานอะไรก็ได้ที่มีความจำเป็น ผู้บริหารมิได้ปฏิบัติงานดังกล่าวด้วยตัวของพวกเขาเอง
2. การบริหาร คือ กระบวนการของการวางแผน การจัดองค์การ การสั่งการ และการควบคุมกำลังความพยายามของสมาชิกขององค์การ และใช้ทรัพยากรอื่น ๆ เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การที่กำหนดไว้ ในความหมายนี้ชี้ให้เห็นว่า ผู้บริหารใช้ทรัพยากรทั้งหมดขององค์การ ซึ่งมีเงินทุน อุปกรณ์ ข่าวสาร และคน เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การ คนเป็นทรัพยากรที่มีความสำคัญที่สุดขององค์การ
จากคำนิยามของการบริหารดังกล่าวแล้ว จะเห็นว่าการบริหารจะกินความครอบคลุมประเด็นที่เป็นสาระสำคัญ ได้ดังนี้
1. จะต้องมีวัตถุประสงค์ ( Objective ) คือ เป้าหมายในการดำเนินงานที่ผู้บริหารต้องดำเนินการให้ประสบความสำเร็จ
2. จะต้องมีประสิทธิภาพ ( Effectiveness ) คือ ความสำเร็จของผลงานตามที่คาดหมายไว้
3. จะต้องมีทรัพยากร ( Resource ) คือ ปัจจัยต่าง ๆ ของการบริหาร ที่ผู้บริหารเกี่ยวข้องด้วยโดยตรง ซึ่งแต่เดิมโดยทั่วไป ประกอบด้วย คน (Man) เงิน (Money) วัสดุ (Material) และการจัดการ (Management) หรือที่เรียกโดยย่อว่า ๔ M’s แต่ในปัจจุบัน สภาพแวดล้อมต่าง ๆ ทางสังคมและเทคโนโลยีเปลี่ยนแปลงไป ทรัพยากรดังกล่าวจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย กล่าวคือ ทรัพยากรที่เป็นส่วนประกอบในการบริหาร ประกอบด้วย ทรัพยากรคน (Human Resource) ทรัพยากรที่เป็นวัสดุและอุปกรณ์ (Physical Resource) และทรัพยากรทางด้านเงินทุน (Financial Resource) และทรัพยากรทางด้านข่าวสารข้อมูล (Information Resource)
4. มีการประสมประสานกัน ( Integration and Coordination ) คือ กระบวนการในการดำเนินงานด้วยประการทั้งปวง ที่ทำให้กิจกรรมต่าง ๆ สอดคล้องต่อเนื่องกัน

May 17, 2022 at 5:56 AM

Ittinat samklang 63423471284 said…

Assignment1
อธิบายความเป็นสหวิทยาการ
ของรัฐประศาสนศาสตร์ กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐประศาสนศาสตร์
ตอบ
เดวิด เอช. โรเซนบูลม์David H. Rosenbloom และคณะ (20095) ได้ให้ความหมายไว้ว่า
“รัฐประศาสนศาสตร์เป็นการใช้ทฤษฎีระบบและกระบวนการทางกฎหมาย การเมือง และการบริหารจัดการเพื่อที่จะให้เป็นไปตามความต้องการหรือคําสั่งของฝ่าตุลาการ ฝ่ายบริหาร และฝ่ายนิติบัญญัติในการดําเนินการตามหน้าที่ในการให้บริการและสร้างกฎเกณฑ์
กล่าวโดยสรุปการศึกษารัฐประศาสนศาสตร์ สามารถพิจารณาได้เป็น2นัย คือ นัยแรกคือ
Public Administration หมายถึง กิจกรรมและกระบวนการบริหารรัฐกิจเป็นการบริหารงานสาธารณะ ซึ่งอาจครอบคลุมทั้งการบริหารราชการและรัฐวิสาหกิจนัยที่สองคือ Public Administration หมายถึง สาขาวิชาการบริหาร หรือที่รู้จักกันทั่วไปคือ รัฐประศาสนศาสตร์ คําว่าการบริหารรัฐกิจ ซึ่งภาษาอังกฤษเขียนว่า public administration โดยการใช้อักษรตัวเล็กธรรมดาให้มีความหมายถึงกิจกรรม หรือ กระบวนการบริหารราชการและรัฐวิสาหกิจ
คําว่ารัฐประศาสนศาสตร์ ซึ่งภาษาอังกฤษเขียนว่า PublicAdministration โดยการใช้อักษรตัวใหญ่นําทําให้มีความหมายถึง ศาสตร์หรือสาขาความรู้การบริหารภาครัฐ
พัฒนาการของแนวความคิดรัฐประศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะและการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยในการบริหารสาธารณะ นำไปสู่การพัฒนาของศาสตร์ทางการบริหารและนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางการบริหารในหลายประเทศ การพัฒนาแนวความคิดและการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะชี้ให้เห็นถึงรูปแบบและลักษณะของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
แนวความคิดรัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะในอดีต (HistoricalParadigms)
แนวความคิดหลัก5รูปแบบจากพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะในฐานะสาขาวิชาหนึ่ง จะมีลักษณะที่คาบเกี่ยวกันอยู่
1 การเมืองและการบริหารแยกจากกัน (1900-1926)
เป็นยุคที่ได้รับอิทธิพลของแนวความคิดที่ว่า
รัฐประศาสนศาสตร์และรัฐศาสตร์ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน
Goodnow, White (1900) เสนอว่าการเมืองเกี่ยวข้องกับการกระทำของกลุ่มผู้บริหารและการกระทำของรัฐเช่น
นโยบายกฎหมายแผนพัฒนา เมกกะโปรเจค
หรือโครงการใหญ่ๆขณะที่การบริหารเกี่ยวข้องกับการดำเนินงานใหญ่เป็นไปตามนโนบายกฎหมายและแผนพัฒนาการเมืองเป็นเรื่องของอำนาจค่านิยม ส่วนการบริหารนั้นจะมีความเป็นกลาง
ดังนั้นศาสตร์ทางการบริหารจึงเกี่ยวข้องกับการบริหารงานของฝ่ายบริหาร
2 หลักการของรัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะ (1927-1937)
ช่วงเวลาที่ได้รับอิทธิพลของหลักการทางการบริหารเฮนรี่ฟาโยและกุลลิค(Henry Fayol, Gulick, Urwick, 1937) เสนอแนวคิดเกี่ยวกับหลักการของการบริหารต้องค้นคว้าให้เกิดความเชี่ยวชาญและผู้เชี่ยวชาญต้องเรียนรู้ให้เกิดความสามารถนำไปปฏิบัติใช้ได้อย่างเหมาะสม แต่หลักการดังกล่าว
ยังไม่ให้ความสำคัญต่อแนวความคิดด้านวัฒนธรรม หน้าที่และกรอบของความเป็นสถาบันมีเพียงหลักการของการ
บริหาร เป็นเรื่องการตัดสินใจทางการเมืองไซมอน เสนอว่าการบริหารสาธารณะ เป็นเรื่องของประการแรกการตัดสินใจอย่างมีเหตุผล (Rational Decision)
ภายใต้ข่าวสารข้อมูลที่สามารถหามาได้และมีอยู่ ประการที่สองคือการตัดสินใจจากทางเลือกทั้งหมดที่สามารถจะนำมาประเมินได้นอกจากนั้น แนวความคิดใหม่
ของเขาเสนอว่าการบริหารสาธารณะเป็นศาสตร์ทางสังคมจิตวิทยาและนำไปใช้ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของนโยบายสาธารณะ
3 รัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะในฐานะรัฐศาสตร์(1950-1970)
ในช่วงที่รัฐประศาสนศาสตร์ถือเป็นส่วนหนึ่งของรัฐศาสตร์ เนื่องจากถูกมองว่าการบริหารไม่ได้ปลอดจากการเมือง เอสตัน (Eston,1953) เสนอแนวความคิดระบบการเมือง(Political System) แนวความคิดนำเสนอถึง
ความตึงเครียดระหว่างการเมืองกับการบริหารสาธารณะซึ่งใช้กับการศึกษาเฉพาะกรณีและมีอิทธิพลต่อแนวทางการศึกษามาจนปัจจุบัน นอกจากนั้น แนวทางการศึกษายังแบ่งเป็นการบริหารเปรียบเทียบและการบริหารการพัฒนา
มากมายแต่งานเหล่านั้น มักกระทำและเกี่ยวของกับประเทศกำลังพัฒนา
4 รัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะในฐานะการจัดการ (1956-1970)
ขณะที่รัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะศึกษาภายใต้อิทธิพลของรัฐศาสตร์
อีกด้านหนึ่งให้ความสนใจต่อทฤษฎีองค์การ(Organizational Theory)
อันเป็นพื้นฐานของการบริหารศาสตร์
5 รัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะในฐานะรัฐประศาสนศาสตร์(1970-ปัจจุบัน)
นับแต่ปี1970 เป็นต้นไป
รัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะแพร่หลายและเป็นที่นิยมอย่างมาก ทำให้แนวคิดที่เกี่ยวข้องกับการบริหารสาธารณะมีการเปลี่ยนแปลงไปซึ่งจะเห็นว่า
แนวคิดหรือพาราไดม์ของรัฐประศาสนศาสตร์ในปัจจุบันมีการนำแนวคิดการจัดการของภาคเอกชนเข้ามาใช้เป็นกลไกขับเคลื่อนการบริหารสาธารณะมากขึ้น ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอิทธิพลของแนวความคิดที่พัฒนาและได้รับการยอมรับว่าสามารถนำมาปฏิบัติใช้ได้สอดคล้องต่อสภาพแวดล้อมของโลกปัจจุบัน

May 17, 2022 at 6:01 AM

Ittinat samklang 63423471284 said…

Assignment2 นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง
ตอบ
ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการกำหนดนโยบายสาธารณะ
ทฤษฎีชนชั้นผู้นำ (elite theory)
เป็นทฤษฎีที่ใช้อธิบายถึง การกำหนดนโยบายจากความปรารถนาและความต้องการของชนชั้นผู้นำประเทศเนื่องจากประเทศถูกปกครอง ด้วยระบอบอำนาจนิยมเป็นของผู้ปกครองประเทศแต่ผู้เดียว ซึ่งผู้นำในระบอบนี้ใช้อำนาจอย่างเบ็ดเสร็จหรือแบบเผด็จการหรือสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เพราะหลักการของตัวแบบชนชั้นผู้นำที่ใช้ในการวิเคราะห์การกำหนดนโยบายสาธารณะ จะให้ความสำคัญกับบทบาทหรืออิทธิพลของชนชั้นผู้นำหรือชนชั้นผู้ปกครอง ที่มีอำนาจในการตัดสินใจ นโยบายสาธารณะอย่างเด็ดขาด โดยชนชั้นปกครองเหล่านี้จะยึดถือความพึงพอใจ (preference) หรือค่านิยม (values) ของตนเองและพวกพ้องที่ใกล้ชิดเป็นเกณฑ์ในการตัดสินใจนโยบาย ด้วยเหตุนี้นโยบายจึงเป็นสิ่งที่สะท้อนถึงความพอใจหรือค่านิยม ส่วนตัวของชนชั้นผู้นำโดยตรง ข้าราชการเป็นเพียงผู้ทำหน้าที่นำนโยบายที่กำหนดโดย ชนชั้นผู้นำไปสู่ประชาชนเท่านั้น ทิศทางของการกำหนดนโยบายจึงเป็นทิศทางแบบ แนวดิ่ง (vertical) จากชนชั้นผู้ปกครองลงมาสู่ประชาชน
แนวคิดสำคัญของตัวแบบดุลยภาพระหว่างกลุ่ม ถือว่านโยบายสาธารณะคือผลของความสมดุลของการต่อสู้ระหว่างกลุ่มความสมดุลเหล่านี้เกิดขึ้นจากอิทธิพลระหว่างกลุ่มผลประโยชน์ที่ตกลง ประนีประนอมกับการเปลี่ยนแปลงอิทธิพลของกลุ่มผลประโยชน์ใดที่คาดหมายได้ว่าจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนนโยบายสาธารณะที่เกี่ยวข้องและนโยบายจะถูกเปลี่ยนทิศทางไปสู่กลุ่มที่มีอิทธิพลมากกว่าส่วนกลุ่มที่มีอิทธิพลน้อยกว่าจะเป็นผู้สูญเสิยผประโยชน์
- เป็นกิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำหรือไม่กระทำ
- เป็นการใช้อำนาจหน้าที่ของรัฐในการจัดสรรกิจกรรมเพื่อตอบสนองค่านิยมของสังคม
- ผู้มีอำนาจในการกำหนดนโยบายสาธารณะ ได้แก่ ผู้นำทางการเมือง ฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายตุลาการ พรรคการเมือง สถาบันราชการ ข้าราชการ และประมุขของประเทศ
- กิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำต้องเป็นชุดของการกระทำที่มีแบบแผน ระบบ และกระบวนการอย่างชัดเจนเป็นการกระทำที่มีการสานต่ออย่างสม่ำเสมอ และต่อเนื่อง
- กิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำต้องมีเป้าหมาย วัตถุประสงค์ หรือจุดมุ่งหมายเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชนจำนวนมาก
- เป็นกิจกรรมที่ต้องกระทำให้ปรากฏเป็นจริง มิใช่เป็นเพียงการแสดงเจตนารมณ์หรือความตั้งใจที่จะกระทำด้วยคำพูดเท่านั้น
- กิจกรรมที่เลือกกระทำต้องมีผลลัพธ์ในการ แก้ไขปัญหาที่สำคัญของสังคม ทั้งปัญหาความขัดแย้ง หรือความร่วมมือของประชาชน
- เป็นการตัดสินที่จะกระทำเพื่อผลประโยชน์ของประชาชนจำนวนมาก มิใช่การตัดสินเพื่อประโยชน์เฉพาะบุคคล และเป็นชุดของการตัดสินใจที่เป็นระบบมิใช่เป็นการตัดสินแบบเอกเทศ
- เป็นการเลือกทางเลือกที่จะกระทำ โดยพิจารณาจากผลการวิเคราะห์ทางเลือกที่ เหมาะสมที่สุดทั้งทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม
- เป็นกิจกรรมที่เกิดจากการต่อรองหรือประนีประนอมระหว่างกลุ่มผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้อง
- เป็นกิจกรรมที่ครอบคลุมทั้งกิจกรรมภายในประเทศและระหว่างประเทศ
- กิจกรรมที่รัฐบาลเลือกที่จะกระทำหรือไม่กระทำอาจก่อให้เกิดผลทั้งทางบวกและทางลบต่อสังคม
- เป็นกิจกรรมที่ชอบด้วยกฎหมาย

May 17, 2022 at 6:06 AM

Ittinat samklang 63423471284 said…

Assignment3 อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
การเมือง
ตอบ
หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับอำนาจสถาบันและองค์กรในสังคมซึ่งรวมไปถึงการช่วงชิงอำนาจการต่อสู้แย่งชิงกันของกลุ่มผลประโยชน์ ที่ดำเนินกิจกรรมทางการเมืองต่างๆเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการแข่งขันเพื่อแสวงหาอำนาจ ซึ่งผลกระทบต่อสังคมส่วนรวมหรือส่วนใหญ่ของสังคม นอกจากนี้ความหมายของการเมืองคือ เป็นเรื่องเกี่ยวกับหน้าที่ของรัฐในการจัดสรรทรัพยากรที่มีให้เกิดประโยชน์
“การบริหาร” หรือ “การจัดการ” โดยทั่วไปเป็นคำที่มีความหมายเหมือนกัน และใช้แทนกันได้เสมอ คำภาษาอังกฤษที่มักใช้เรียกในความหมายของ การบริหาร มี 2 คำ คือ Management และ Administration ส่วนมากคำว่า Management มักจะใช้ในทางธุรกิจ ซึ่งหมายถึง การนำเอานโยบายไปปฏิบัติ โดยมีการกำหนดแบบงาน วิธีการทำงาน และการใช้ปัจจัย หรือทรัพยากรต่าง ๆ ซึ่งเรียกว่า การจัดการ ส่วนคำว่า Administration มักเน้นการบริหาร เกี่ยวกับนโยบาย มักนิยมใช้ในทางราชการเช่น PublicAdministration
สำหรับคำนิยามของคำว่า “การบริหาร” มีคำนิยามอยู่หลายคำนิยามแต่ที่นิยมกันแพร่หลายกันอยู่ในปัจจุบันมี 2 นิยาม คือ
1. การบริหาร คือ ศิลปะของการทำงานให้สำเร็จโดยอาศัยบุคคลอื่นในความหมายนี้ชี้ในเห็นว่าผู้บริหารประสบความสำเร็จในเป้าหมายของพวกเขา โดยการเตรียมการให้กับบุคคลอื่นปฏิบัติงานอะไรก็ได้ที่มีความจำเป็น ผู้บริหารมิได้ปฏิบัติงานดังกล่าวด้วยตัวของพวกเขาเอง
2. การบริหาร คือ กระบวนการของการวางแผน การจัดองค์การ การสั่งการ และการควบคุมกำลังความพยายามของสมาชิกขององค์การ และใช้ทรัพยากรอื่น ๆ เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การที่กำหนดไว้ ในความหมายนี้ชี้ให้เห็นว่า ผู้บริหารใช้ทรัพยากรทั้งหมดขององค์การ ซึ่งมีเงินทุน อุปกรณ์ ข่าวสาร และคน เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การ คนเป็นทรัพยากรที่มีความสำคัญที่สุดขององค์การ
จากคำนิยามของการบริหารดังกล่าวแล้ว จะเห็นว่าการบริหารจะกินความครอบคลุมประเด็นที่เป็นสาระสำคัญ ได้ดังนี้
1. จะต้องมีวัตถุประสงค์ ( Objective ) คือ เป้าหมายในการดำเนินงานที่ผู้บริหารต้องดำเนินการให้ประสบความสำเร็จ
2. จะต้องมีประสิทธิภาพ ( Effectiveness ) คือ ความสำเร็จของผลงานตามที่คาดหมายไว้
3. จะต้องมีทรัพยากร ( Resource ) คือ ปัจจัยต่าง ๆ ของการบริหาร ที่ผู้บริหารเกี่ยวข้องด้วยโดยตรง ซึ่งแต่เดิมโดยทั่วไป ประกอบด้วย คน (Man) เงิน (Money) วัสดุ (Material) และการจัดการ (Management) หรือที่เรียกโดยย่อว่า ๔ M’s แต่ในปัจจุบัน สภาพแวดล้อมต่าง ๆ ทางสังคมและเทคโนโลยีเปลี่ยนแปลงไป ทรัพยากรดังกล่าวจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย กล่าวคือ ทรัพยากรที่เป็นส่วนประกอบในการบริหาร ประกอบด้วย ทรัพยากรคน (Human Resource) ทรัพยากรที่เป็นวัสดุและอุปกรณ์ (Physical Resource) และทรัพยากรทางด้านเงินทุน (Financial Resource) และทรัพยากรทางด้านข่าวสารข้อมูล (Information Resource)
4. มีการประสมประสานกัน ( Integration and Coordination ) คือ กระบวนการในการดำเนินงานด้วยประการทั้งปวง ที่ทำให้กิจกรรมต่าง ๆ สอดคล้องต่อเนื่องกัน

May 17, 2022 at 6:12 AM

พฤทธิ์รวี ชื่นศิริ 634234710006 said…

Assignment 1.1
รัฐประศาสนศาสตร์ เป็นสหวิทยาการที่มีขอบข่ายเนื้อหาสาระ กว้างขวาง แต่วิชารัฐประศาสนศาสตร์มีลักษณะสำคัญที่ถือว่าเป็น เอกลักษณ์อยู่อย่างน้อย 5 ประการ คือ 1เป็นวิชาที่เกี่ยวข้องกับการเมืองและนโยบายสาธารณะที่เป็นผลผลิตของระบการเมือง2เป็นวิชาที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาล และกฎหมายของรัฐ 3เป็นวิชาที่เกี่ยวข้องกับองค์กรการ ที่เกี่ยวเนื่องและสัมพันะธ์กับที่ข้อ4คือเป็นวิชาที่เกี่ยวข้องกับการบริหารและการจัดการสุดท้าย5คือเป็นวิชาที่มีวัตถุประสงค์เพื่อสังคมส่วมรวม รัลผิดขอบต่อสังคมมากกว่าการมุ่งเน้นที่กำไรหากวิชาไดมีเนื้อหาสาระครบทั้งห้าประการนี้ถือได้ว่าเป็นรัฐศาสนศาสตร์ที่สมบูรณ์และเป็นรัฐประศาสนศาสตร์เพื่อสังคมส่วมรวมที่ครอบคลุม ครบถ้วน และสมบูรณ์แบบ
1.2เรื่องพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์เป็นหัวเรื่องที่มีความส าคัญ นักวิชาการ
รัฐประศาสนศาสตร์ได้อธิบายหัวเรื่องนี้ผ่านแนวคิดเรื่องพาราไดม์ อย่างไรก็ดีกลับมีข้อ
สงสัยจากการอธิบายด้วยแนวทางดังกล่าวอย่างน้อยสามประการ คือ 1) เหตุใดจ าต้อง
ศึกษาพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์โดยใช้ค าว่าพาราไดม์ 2) หากไม่ใช้แนวคิดเรื่อง
พาราไดม์สามารถใช้แนวคิดอื่นใดในการอธิบายพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์ และ
3) แนวทางการศึกษาพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์ในปัจจุบันควรเป็นเช่นไร
ทั้งนี้ศึกษาจากแนวคิดของนักวิชาการทั้งรุ่นบุกเบิกและนักคิดร่วมสมัย พบว่า 1) เหตุที่ใช้
ค าว่าพาราไดม์ในการศึกษาประเด็นพัฒนาการเพราะรัฐประศาสนศาสตร์มีความเป็นมา
ยาวนานยากที่จะอธิบายสาระได้ทั้งหมดจึงใช้แนวคิดเรื่องพาราไดม์เพื่อสรุปเฉพาะ
สาระส าคัญที่นักรัฐประศาสนศาสตร์เห็นร่วมกันในแต่ละช่วงเวลาและแนวคิดนี้ยังมี
ลักษณะพิเศษที่เชื่อว่าต้องมีการเปลี่ยนแปลงแนวคิดหรือพาราไดม์ตามความเหมาะสม
2) หากไม่ใช้แนวคิดเรื่องพาราไดม์สามารถใช้แนวคิดอื่นในการอธิบายพัฒนาการของรั
ฐประศาสนศาสตร์ได้อย่างน้อย 3 แนวทาง ประกอบด้วย แนวการศึกษาที่ใช้มิติของเวลา
มิติของขอบเขตและจุดเน้น และแนวทางที่ใช้มิติของหน่วยวิเคราะห์ และ 3) แนวทาง
การศึกษาพัฒนาการของรัฐประศาสนศาสตร์ในปัจจุบันผู้เขียนเห็นว่าควรแบ่งพัฒนาการ
ของรัฐประศาสนศาสตร์ออกเป็นสามช่วงเวลา ประกอบด้วย ช่วงเวลาของยุคดั้งเดิม
ช่วงเวลาของวิกฤตการณ์ด้านเอกลักษณ์ และช่วงเวลาของการใช้ค าว่า “ใหม่”
Assignment 2.1
นโยบายสาธารณะ คือ นโยบายที่รัฐเป็นผู้ดำเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน
ช่วยแก้ไขปัญหาชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนให้ดีขึ้น เป็นสิ่งที่เอื้ออำนวยผลประโยชน์และแสดงให้เห็นถึง
ความสัมพันธ์ต่อทั้งประชาชนและรัฐบาล โดยนโยบายสาธารณะแบ่งออกเป็นหลายประเภทด้วยกัน ซึ่งแต่ละ
ประเภทนั้นก็จะแตกต่างกันออกไป ตามความเหมาะสม ส่วนการนำไปใช้บริหารประเทศนั้นก็ขึ้นอยู่กับ
รัฐบาลแต่ละชุดว่าจะกำหนดและปฏิบัติตามนโยบายสาธารณะแบบไหน เพื่อตอบสนองความต้องการของ
ประชาชนมากที่สุด ดังนั้นนโยบายสาธารณะจึงเป็นแนวทางปฏิบัติของรัฐบาลที่มุ่งเน้นสร้างผลประโยชน์ให้
กับประชาชนเป็นหลัก เพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน และพัฒนาชีวิตประชาชนให้ดียิ่งขึ้น
ที่สำคัญต้องให้ความสำคัญในหลายๆด้านไม่ว่าจะเป็นการกำหนดนโยบายรวมไปถึงการนำนโยบายไปปฏิบัติ
ถ้าหากสามารถนำไปปฏิบัติได้จริงและตรงกับความต้องการของประชาชนก็จะสามารถช่วยให้ประชาชนมี
ชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นได้อย่างแท้จริง

May 17, 2022 at 8:28 AM

พฤทธิ์รวี ชื่นศิริ 634234710006 said…

Assignment3.1
การอธิบายความสัมพันธ์และบทบาทของตัวแสดงฝ่ายการเมือง ซึ่งหมายถึง ตัวแสดงที่ใช้
อา นาจอธิปไตยภายใตร้ะบอบประชาธิปไตยแบบตวัแทน โดยเขา้สู่อา นาจหน้าที่ผ่านการเลือกต้งัของ
ประชาชน กบั ตวัแสดงฝ่ายบริหาร ซ่ึงหมายถึง ตวัแสดงฝ่ายขา้ราชการประจา ซ่ึงเขา้สู่อา นาจหนา้ที่ดว้ย
การสอบและการพิจารณาแต่งต้งัเขา้สู่ตา แหน่งในระบบราชการ ภายใต้แนวคิดที่ว่าดว้ยการเมืองและ
การบริหารที่ไม่สามารถแยกออกจากกนั (no politics-administration dichotomy) ในการกา หนด
นโยบายสาธารณะ ซ่ึงเป็นแนวคิดที่พฒั นาข้ึนในบริบทของสังคมตะวนั ตก เมื่อมีการนา มาปรับใชใ้น
การอธิบาย ในบริบทสังคมไทยอาจกล่าวไดว้า่ มีประเด็นที่น่าสนใจและแตกต่างจากแนวคิดทฤษฏีที่
พฒั นาข้ึนในสังคมตะวนั ตกในหลายประการ บทความน้ีจึงมีวัตถุประสงค์ที่จะน าเสนอลักษณะและข้อ

May 17, 2022 at 8:31 AM

Assignment ที่ 1. อธิบายความเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐประศาสนศาสตร์
รัฐประศาสนศาสตร์กำลังก้าวเข้าสู่ยุคสมัยใหม่จากการจัดช่วงเวลาการศึกษาในอีกรูปแบบหนึ่งนอกเหนือจากการใช้คำว่าพาราไดม์และจัดกลุ่มเป็นแนวคิดในยุคแรกหรือยุคดั้งเดิมรวมเรียกว่าแนวคิดรัฐประศาสนศาสตร์เก่า (OldPublic Administration : OPA) และ แทนที่ด้วยคำว่าใหม่ (new)เป็นคำนำหน้า (Prefix) นำเสนอแนวคิดใหม่ 3 แนวคิด (โดยมีแนวคิดที่เชื่อมต่อ คือรัฐประศาสนศาสตร์แนวใหม่ (New PA) เพื่อแสดงให้เห็นว่ารัฐประศาสนศาสตร์มีวิกฤตการณ์ด้านเอกลักษณ์ทางแนวคิดจนถึงจุดวิกฤตต้องแก้ไขหรือกระทั่งควรปฏิรูปแนวคิดเสียใหม่) ประกอบด้วย แนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่(New PM) การบริการสาธารณะแนวใหม่ (New PS) และ แนวคิดธรรมาภิบาลภาครัฐแนวใหม่ (New PG)การจัดการภาครัฐใหม่ (New Public Management) เป็นการปรับเปลี่ยนการบริหารจัดการภาครัฐโดยนำหลักการเพิ่มประสิทธิภาพของระบบราชการและการแสวงหาประสิทธิภาพในการปฏิบัติราชการที่มุ่งสู่ความเป็นเลิศโดยการนำเอาแนวทางหรือวิธีการบริหารงานของภาคเอกชนมาปรับใช้กับการบริหารงานภาครัฐส่วนแนวคิดการบริการสาธารณะแนวใหม่ (New PublicService) เป็นแนวคิดที่ให้คุณค่ากับความเป็นพลเมืองและการบริการสาธารณะ
รัฐแสดงบทบาทใหม่ในฐานะผู้จัดหาทรัพยากรสาธารณะแก่ประชาชนร่วมกับหน่วยงานพันธมิตรต่างๆ เช่น เอกชน องค์กรไม่แสวงหากำไรและพลเมืองเพื่อหาข้อตกลงและความต้องการซึ่งกันและกัน และสำหรับแนวคิดธรรมาภิบาลภาครัฐแนวใหม่ (New Public Governance) เกิดขึ้นภายใต้บริบทที่ภาคประชาสังคม ภาคธุรกิจ ชุมชนองค์การพัฒนาเอกชน และกลุ่มผลประโยชน์ทาง วิชาชีพต่างๆ ได้เข้าร่วมดำเนินงานสาธารณะ ในรูปแบบของการจัดการภาคีอันหลากหลายการเจรจาต่อรองเกี่ยวกับสิ่งที่มีคุณค่าการสร้างและกำหนดความหมายและความสัมพันธ์ระหว่างส่วนภาคต่างๆ เหล่านั้น
จากความแตกต่างทางแนวคิดดังกล่าวทำให้นักวิชาการได้อธิบายเปรียบ เทียบแนวคิดทั้งสามด้วยฐานคติที่แตกต่างและหลากหลาย ในที่นี้ยกตัวอย่าง การเปรียบเทียบมุมมองแนวคิดทางรัฐประศาสนศาสตร์ในมุมมองของ นักวิชาการไทยและต่างประเทศ ประกอบด้วย นราธิป ศรีราม, กิตติพงษ์ เกียรติวัชรชัย และชลัช ชรัญญ์ชัย (2556) และ Stephen P. Osborne (2010) รวมทั้งเพื่อนำเสนอความเหมือนและความแตกต่างทางแนวคิดที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ผู้เขียนจึงเปรียบเทียบด้วยการใช้กรอบการศึกษาของ เทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์ (2552) ด้วยแนวทางการศึกษาพัฒนาการรัฐประศาสนศาสตร์ 3 แนวทาง ประกอบด้วยแนวการศึกษาที่ใช้มิติของเวลา แนวทางการศึกษาที่ใช้มิติของ ขอบเขตและจุดเน้น และแนวทางที่ใช้มิติของหน่วยวิเคราะห์ นอกจากนี้ได้ เพิ่มเติมมิติการเปรียบเทียบแนวคิดทั้งสามเพื่อแสดงให้เห็นความแตกต่างทาง แนวคิด ที่มาจากฐานคติที่แตกต่างกัน มุมมองต่อผู้รับบริการสาธารณะ บทบาท ของผู้บริหารภาครัฐ เป้าหมายการบริการสาธารณะแก่ประชาชนและกลไก สำหรับการบรรลุวัตถุประสงค์การบริการสาธารณะ

May 19, 2022 at 10:32 PM

Assignment ที่2. นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง
นโยบายสาธารณะ หมายถึง หลักและวิธีการที่เป็นแนวดำเนินการเพื่อประชาชนหรือ คนหมู่มาก ทั้งนี้นโยบาย สาธารณะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับการที่มนุษย์อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ในสมัยก่อน อาจเรียกว่า “กฎ ระเบียบ หรือกติกาของชุมชน” ซึ่งหัวหน้าชุมชนเป็นผู้กำหนด ขึ้นมาเพื่อให้สมาชิกของชุมชนได้ยึดถือและปฏิบัติตาม อันจะนำมาสู่ความสงบ เรียบร้อยของ ชุมชน หากไม่มีกฎระเบียบแล้วมนุษย์ย่อมอยู่ร่วมกันอย่างไม่มีความสุข เนื่องจากธรรมชาติของ มนุษย์รักที่จะทำในสิ่งที่สร้างความสุขให้แก่ตนเองและพวกพ้อง ซึ่งการกระทำดังกล่าวอาจไป ละเมิดสิทธิของผู้อื่นหรือขัดแย้งกับผู้อื่นได้ ทั้งนี้กฎ ระเบียบ หรือกติกาของชุมชนเหล่านั้นถือ เป็นนโยบายสาธารณะ หรือนโยบายในภาษาพูดกระนั้น หากกล่าวถึงนโยบายก็มักไม่ เฉพาะเจาะจงว่านโยบาย ที่กล่าวถึงนั้นจะเกี่ยวข้องกับภาครัฐหรือภาคเอกชน แต่หากใช้ นโยบายสาธารณะ ก็มักเฉพาะเจาะจงว่าเป็นนโยบายที่เกี่ยวข้องกับภาครัฐหรือรัฐเป็นผู้กำหนด นโยบายสาธารณะ จึงหมายถึงกิจกรรมของรัฐที่ดำเนินการเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ตามที่ได้กำหนดไว้ โดยเป็นกระบวนการที่มีขั้นตอนและมีความต่อเนื่อง อีกทั้งยังส่งผลกระทบ ต่อคนหมู่มากหรือประชาชน ฉะนั้น นโยบายสาธารณะจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการ กำหนดนโยบายต้องศึกษาทำความเข้าใจข้อมูลอย่างรอบด้าน ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับ นโยบายระดับประเทศ หรือระดับท้องถิ่น อันเป็นผลสืบเนื่องจากการกระจายอำนาจรัฐสู่ ท้องถิ่น ซึ่งการกระจายอำนาจดังกล่าวทำให้ผู้ที่เกี่ยวข้องต้องตระหนักถึงความสำคัญต่อ ประเด็นนโยบายสาธารณะมากขึ้น เนื่องจากแต่ละชุมชนท้องถิ่นย่อมมีบริบทและเงื่อนไขที่ แตกต่างกันไป
นโยบายสาธารณะมีความสำคัญต่อสังคมและประเทศชาติเป็นอย่างมาก เพราะส่งผลต่อชีวิตความ เป็นอยู่ของประชาชนทั้งประเทศ โดยรัฐบาลต้องออกนโยบายและนำไปปฏิบัติเพื่อช่วยแก้ไขปัญหา หรือ ทำให้ประชาชนที่ชีวิตความเป็นอยู่ที่ดียิ่งขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน ส่วนประชาชนเมื่อ เห็นว่านโยบายของรัฐบาลมีประโยชน์และตอบสนองต่อความต้องการในการดำเนินชีวิต ก็จะให้การ สนับสนุนรัฐบาลมากขึ้น หรืออาจะกล่าวได้ว่า นโยบายสาธารณะเป็นสิ่งที่เอื้ออำนวยผลประโยชน์และแสดง ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ต่อทั้งประชาชนและรัฐบาล โดยนโยบายสาธารณะแบ่งออกเป็นหลายประเภทด้วยกัน ซึ่งแต่ละประเภทนั้นก็จะแตกต่างกันออกไป ตามความเหมาะสม ส่วนการนำไปใช้บริหารประเทศนั้นก็ขึ้นอยู่ กับรัฐบาลแต่ละชุดว่าจะกำหนดและปฏิบัติตามนโยบายสาธารณะแบบไหน เพื่อตอบสนองความต้องการของ ประชาชนมากที่สุด ดังนั้นนโยบายสาธารณะจึงเป็นแนวทางปฏิบัติของรัฐบาลที่มุ่งเน้นสร้างผลประโยชน์ให้ กับประชาชนเป็นหลัก เพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน และพัฒนาชีวิตประชาชนให้ดียิ่งขึ้น
บริบทของนโยบายสาธารณะในกระแสการปฏิรูปมีเงื่อนไขของสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องที่สลับซับซ้อน และหลากหลายมากขึ้น รวมทั้งการปรับเปลี่ยนบริบทของการบริหารงานภาครัฐเข้าสู่ระบบอภิบาล (Governance) ทำให้กระบวนการนโยบายมีผู้แสดง และความต้องการที่หลากหลายมากขึ้น ทำให้ภาครัฐ ต้องหันกลับมาให้ความสนใจต่อการตอบสนองต่อกระแสความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เหล่านี้โดยเฉพาะความ ตระหนักถึงภาวการณ์พึ่งพาหน่วยงานต่างๆ ในสังคมในการให้บริการสาธารณะและการแก้ไขปัญหาสังคม และกระบวนการการส่งเสริมการมีส่วนร่มของพลเมือง ทำให้เกิดเครือข่ายนโยบายในลักษณะต่างๆ ขึ้น พร้อมๆกับความต้องการข้อมูลและความรู้ในการใช้เป็นองค์ประกอบสำคัญในการวิเคราะห์ปัญหาและทาง เลือกนโยบายสังคม ในลักษณะของการเมืองภาคพลเมือง เป็นการเมืองที่ตั้งอยู่บนฐานของการตระหนักรู้ถึง สิทธิและหน้าที่สามารถปรับเปลี่ยนทัศนคติได้และนำไปสู่พฤติกรรมของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยได้ อย่างเหมาะสม

May 20, 2022 at 5:02 AM

Assignment ที่ 1. อธิบายความเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐประศาสนศาสตร์
ตอบนิโคลล์าส เฮนรี่ (Nicoholas Henry, 1980 : 27) ไดใ้ หค้ วามหมายไว้ว่า “รัฐประศาสนศาสตร์ มี เอกลักษณ์เพราะมีความแตกต่างจากวิชารัฐประศาสนศาสตร์ในแง่ที่ว่าให้ความสนใจในการศึกษาถึง โครงสร้างและพฤติกรรมของระบบราชการ รวมทั้ง เป็นศาสตร์ที่มีระเบียบวิธีการศึกษาเป็นของตนเอง วิชารัฐประศาสนศาสตร์มีความแตกต่างจากศาสตร์การบริหารในแง่ที่ว่าเป็นวิชาที่ศึกษาเรื่องขององค์การของรัฐที่
ไม่ได้มุ่งแสวงหากำไรเหมือนองค์ก ารธุรกิจเอกชนและเป็นวิชาที่สนับ สนุนให้องค์การของรัฐมีโครงสร้าง กลไกการตัดสินใจ และพฤติกรรมของข้าราชการที่เกื้อหนุนต่อการให้บริการสาธารณะ ”

จอร์จ เอส. กอร์ดอน (George S. Gordon, 1975 : ได้ให้ความหมายไว้ว่า “รัฐประศาสนศาสตร์ หมายถึง กระบวนการ องค์การ และบุคคลที่ดำรงตำแหน่งทางราชการทั้งหลายและมีส่วนเก่ียวข้องกับการ กำหนดและนำเอากฎหมาย ระเบียบ แบบแผนต่างๆ ที่ออกโดยฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายบริหาร และฝ่ายตุลาการ ออกไปปฏิบัติ”
สถานภาพของรัฐประศาสนศาสตร์ในปัจจุบัน มี 4 ประการดั่งนี้
1. เป็นจุดสนใจที่ใช้สำหรับการศึกษา (Focus of Study) เป็นศาสตร์ที่มีเอกลักษณ์ของตนเอง มีองค์ความรู้แนวคิดทฤษฎีเป็นของตนเอง
2. เป็นสหวิทยาการ (Interdiscipline) ใช้ความรู้จากศาสตร์หลากหลายแขนง เพื่อมาอธิบายจุดท่ีศึกษา
3. เป็นสังคมศาสตร์ประยุกต์(AppliedSocialScience)เน้นการนำเอาสังคมศาสตร์อื่นมาแก้ปัญหาในการ บริหาร
4. เป็นกึ่งวิชาชีพ(Quasi-Profession)มีลักษณะวิชาชีพท่ีแตกต่างจากวิชาชีพแขนงอื่นแม้จะไม่มีการจัดตั้งสถาบันและจรรยาบรรณที่กำหนดข้ึนมาใช้บังคับโดยตรงแต่ความสำเร็จของการบริหารข้ึนกับฝีมือ
ความรู้ความสามารถทักษะความเช่ียวชาญและประสบการณ์เพื่อให้งานสำเร็จโดยอาศัยความร่วมมือ จากบุคคลอื่น

May 21, 2022 at 6:22 AM

ต่อ Assignment ที่ 1
พัฒนาการของแนวความคิดรัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะ และการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยในการบริหารสาธารณะ นําไปสู่การพัฒนาของศาสตร์ทางการบริหารและนําไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางการ บริหารในหลายประเทศ การพัฒนาแนวความคิดและการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว จะชี้ให้เห็นถึงรูปแบบและลักษณะ ของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เหตุผลในการเปลี่ยนแปลงของการบริหารสาธารณะแบบด้ังเดิมไปสู่การจัดการสาธารณะ ใหม่เกิดจากความเป็นจริงท่ีว่า
ประการแรก การจัดการตอบสนองต่อหน้าท่ีในการบริการสาธารณะได้มากกว่า การบริหาร
ประการที่สอง เกิดการโจมตีแนวความคิดทางการบริหารขนาดและขอบเขตของรัฐบาลตลอดจนการ เปลี่ยนแปลงของภาคเอกชนซึ่งเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม เหตุผลหลักของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว คือความล้มเหลวของตัวแบบด้ังเดิมของระบบราชการ ท่ีไม่สามารถทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงท่ีมีต่อภาคสาธารณะในปัจจุบันนําไปสู่การต้ังคําถามในเรื่องบทบาทและจุดยืน ในสังคมก็ตาม แต่แนวความคิดใหม่ของการบริหารในรูปแบบการจัดการภาคสาธารณะ ซึ่งเป็นแนวความ คิดที่ใช้เศรษฐศาสตร์และการจัดการภาคเอกชนมาประยุกต์เพื่อการเปลี่ยนแปลงการดําเนินงานและการปฏิบัติงานสาธารณะ ทําให้ตัวแบบดั้งเดิมของการบริหารสาธารณะต้องเปลี่ยนแปลงและถูกแทนที่

May 21, 2022 at 6:25 AM

Assignment ที่ 2. นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง
นโยบายสาธารณะมีความสําคัญต่อสังคมและประเทศชาติเป็นอย่างมาก เพราะส่งผลต่อชีวิตความ เป็นอยู่ของประชาชนทั้งประเทศ โดยรัฐบาลต้องออกนโยบายและนําไปปฏิบัติเพื่อช่วยแก้ไขปัญหา หรือ ทําให้ประชาชนท่ีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีย่ิงข้ึนเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน ส่วนประชาชนเมื่อ เห็นว่านโยบายของรัฐบาลมีประโยชน์และตอบสนองต่อความต้องการในการดําเนินชีวิต ก็จะให้การ สนับสนุนรัฐบาลมากขึ้น หรืออาจะกล่าวได้ว่า นโยบายสาธารณะเป็นสิ่งที่เอื้ออํานวยผลประโยชน์และแสดง ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ต่อทั้งประชาชนและรัฐบาล โดยนโยบายสาธารณะแบ่งออกเป็นหลายประเภทด้วยกัน ซึ่งแต่ละประเภทน้ันก็จะแตกต่างกันออกไป ตามความเหมาะสม ส่วนการนําไปใช้บริหารประเทศนั้นก็ข้ึนอยู่ กับรัฐบาลแต่ละชุดว่าจะกําหนดและปฏิบัติตามนโยบายสาธารณะแบบไหน เพื่อตอบสนองความต้องการของ ประชาชนมากท่ีสุด ดังน้ันนโยบายสาธารณะจึงเป็นแนวทางปฏิบัติของรัฐบาลที่มุ่งเน้นสร้างผลประโยชน์ให้ กับประชาชนเป็นหลัก เพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน และพัฒนาชีวิตประชาชนให้ดีย่ิงขึ้น นโยบายสาธารณะ คือ นโยบายที่รัฐเป็นผู้ดําเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน ช่วยแก้ไขปัญหาชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนให้ดีขึ้น เป็นสิ่งที่เอื้ออํานวยผลประโยชน์และแสดงให้เห็นถึง ความสัมพันธ์ต่อทั้งประชาชนและรัฐบาล โดยนโยบายสาธารณะแบ่งออกเป็นหลายประเภทด้วยกัน ซึ่งแต่ละ ประเภทนั้นก็จะแตกต่างกันออกไป ตามความเหมาะสม ส่วนการนําไปใช้บริหารประเทศนั้นก็ขึ้นอยู่กับ รัฐบาลแต่ละชุดว่าจะกําหนดและปฏิบัติตามนโยบายสาธารณะแบบไหน เพื่อตอบสนองความต้องการของ ประชาชนมากที่สุด ดังนั้นนโยบายสาธารณะจึงเป็นแนวทางปฏิบัติของรัฐบาลที่มุ่งเน้นสร้างผลประโยชน์ให้ กับประชาชนเป็นหลัก เพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน และพัฒนาชีวิตประชาชนให้ดียิ่งขึ้น ที่สําคัญต้องให้ความสําคัญในหลายๆด้านไม่ว่าจะเป็นการกําหนดนโยบายรวมไปถึงการนํานโยบายไปปฏิบัติ ถ้าหากสามารถนําไปปฏิบัติได้จริงและตรงกับความต้องการของประชาชนก็จะสามารถช่วยให้ประชาชนมี ชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นได้อย่างแท้จริง

May 21, 2022 at 6:26 AM

Assignment ที่ 3. อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
ในการอธิบายความสัมพันธ์ิและบทบาทของตัวแสดงฝ่ายการเมือง ซึ่งหมายถึง ตัวแสดงที่ใช้ อำนาจอธิปไตยภายใต้ระบอบประชาธิปไตยแบบตัวแทน โดยเข้า สู่อำนาจหน้าที่ผ่านการเลือกตั้งของประชาชน กับ ตัวแสดงฝ่ายบริหารซึ่งหมายถึงตวัแสดงฝ่ายข้าราชการประจำซึ่งเข้าสู่อานาจหนา้ท่ีด้วย การสอบและการพิจารณาแต่งตั้งเข้าสู่ตำแหน่งในระบบราชการ ภายใตแ้ นวคิดที่ว่าด้วย การเมืองและ การบริหารที่ไม่สามารถแยกออกจากกนั (no politics-administration dichotomy) ในการกาหนด นโยบายสาธารณะ ซึ่งเป็นแนวคิดที่พฒั นาข้ึนในบริบทของสังคมตะวนั ตก เมื่อมีการนามาปรับใชใ้ น การอธิบาย ในบริบทสังคมไทย อาจกล่าวได้ว่ามีประเด็นที่น่าสนใจและแตกต่างจากแนวคิดทฤษฏีที่ พฒันาข้ึนในสังคมตะวนัตกในหลายประการบทความน้ีจึงมีวตัถุประสงค์ที่จะนำเสนอลกัษณะและข้อ แตกต่าง ของ การเมือง การบริหาร และการกำหนดนโยบายสาธารณะภายใตแ้ นวคิดที่ว่าด้วยการเมือง และการบริหารที่ไม่สามารถแยกออกจากกันในบริบทสังคมตะวันตกและในบริบทสังคมไทย การเมือง หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับอำนาจ สถาบันและองค์กรในสังคม ซึ่งรวมไปถึงการช่วงชิงอำนาจการต่อสู้แย่งชิงกันของกลุ่มผลประโยชน์ ที่ดำเนินกิจกรรมทางการเมืองต่าง ๆ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการแข่งขันเพื่อแสวงหาอำนาจ ซึ่งผลกระทบต่อสังคมส่วนรวมหรือส่วนใหญ่ของสังคม นอกจากนี้ความหมายของการเมือง คือ Pantip เว็บบอร์ดยังมีการให้ความหมายว่า และเป็นเรื่องเกี่ยวกับหน้าที่ของรัฐในการจัดสรรทรัพยากรที่มี ให้เกิดประโยชน์
“การบริหาร” หรือ “การจัดการ” โดยทั่วไปเป็นคำที่มีความหมายเหมือนกัน และใช้แทนกันได้เสมอ คำภาษาอังกฤษที่มักใช้เรียกในความหมายของ การบริหาร มี 2 คำ คือ Management และ Administration ส่วนมากคำว่า Management มักจะใช้ในทางธุรกิจ ซึ่งหมายถึง การนำเอานโยบายไปปฏิบัติ โดยมีการกำหนดแบบงาน วิธีการทำงาน และการใช้ปัจจัย หรือทรัพยากรต่าง ๆ ซึ่งเรียกว่า การจัดการ ส่วนคำว่า Administration มักเน้นการบริหาร เกี่ยวกับนโยบาย มักนิยมใช้ในทางราชการ เช่น Public Administration
สำหรับคำนิยามของคำว่า “การบริหาร” มีคำนิยามอยู่หลายคำนิยามแต่ที่นิยมกันแพร่หลายกันอยู่ในปัจจุบันมี 2 นิยาม คือ
1. การบริหาร คือ ศิลปะของการทำงานให้สำเร็จโดยอาศัยบุคคลอื่นในความหมายนี้ชี้ในเห็นว่าผู้บริหารประสบความสำเร็จในเป้าหมายของพวกเขา โดยการเตรียมการให้กับบุคคลอื่นปฏิบัติงานอะไรก็ได้ที่มีความจำเป็น ผู้บริหารมิได้ปฏิบัติงานดังกล่าวด้วยตัวของพวกเขาเอง
2. การบริหาร คือ กระบวนการของการวางแผน การจัดองค์การ การสั่งการ และการควบคุมกำลังความพยายามของสมาชิกขององค์การ และใช้ทรัพยากรอื่น ๆ เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การที่กำหนดไว้ ในความหมายนี้ชี้ให้เห็นว่า ผู้บริหารใช้ทรัพยากรทั้งหมดขององค์การ ซึ่งมีเงินทุน อุปกรณ์ ข่าวสาร และคน เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การ คนเป็นทรัพยากรที่มีความสำคัญที่สุดขององค์การ
จากคำนิยามของการบริหารดังกล่าวแล้ว จะเห็นว่าการบริหารจะกินความครอบคลุมประเด็นที่เป็นสาระสำคัญ ได้ดังนี้
1. จะต้องมีวัตถุประสงค์ ( Objective ) คือ เป้าหมายในการดำเนินงานที่ผู้บริหารต้องดำเนินการให้ประสบความสำเร็จ
2. จะต้องมีประสิทธิภาพ ( Effectiveness ) คือ ความสำเร็จของผลงานตามที่คาดหมายไว้
3. จะต้องมีทรัพยากร ( Resource ) คือ ปัจจัยต่าง ๆ ของการบริหาร ที่ผู้บริหารเกี่ยวข้องด้วยโดยตรง ซึ่งแต่เดิมโดยทั่วไป ประกอบด้วย คน (Man) เงิน (Money) วัสดุ (Material) และการจัดการ (Management) หรือที่เรียกโดยย่อว่า ๔ M’s แต่ในปัจจุบัน สภาพแวดล้อมต่าง ๆ ทางสังคมและเทคโนโลยีเปลี่ยนแปลงไป ทรัพยากรดังกล่าวจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย กล่าวคือ ทรัพยากรที่เป็นส่วนประกอบในการบริหาร ประกอบด้วย ทรัพยากรคน (Human Resource) ทรัพยากรที่เป็นวัสดุและอุปกรณ์ (Physical Resource) และทรัพยากรทางด้านเงินทุน (Financial Resource) และทรัพยากรทางด้านข่าวสารข้อมูล (Information Resource)
4. มีการประสมประสานกัน ( Integration and Coordination ) คือ กระบวนการในการดำเนินงานด้วยประการทั้งปวง ที่ทำให้กิจกรรมต่าง ๆ สอดคล้องต่อเนื่องกัน

May 21, 2022 at 6:28 AM

Assignment ที่ 1. อธิบายความเป็นมาสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐประศาสนศาสตร์

ตอบ.
รัฐประศาสนศาสตร์มีลักษณะเฉพาะที่สำคัญ คือ การเป็นสหวิทยาการ ซึ่งประกอบไปด้วยศาสตร์ต่าง ๆ ใช้ร่วมในการศึกษา ตลอดจนอธิบายปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในทางรัฐประศาสนศาสตร์ โดยในทัศนะของ Chandler (1989, pp. 639-641) เห็นว่า ควรประกอบไปด้วย วิชารัฐศาสตร์ วิชาเศรษฐศาสตร์ วิชาวิทยาการจัดการ วิชาการบริหารธุรกิจวิชาสังคมวิทยา วิชาจิตวิทยา วิชามนุษยศาสตร์ และวิชานิติศาสตร์ ซึ่งจะมีความสมบูรณ์ครอบคลุมในการศึกษา
ในขณะที่ McCurdy (1986, pp. 17-21) เห็นว่า จากพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์สามารถอธิบายได้ว่าพื้นฐานแนวคิดหลักในการศึกษาประกอบไปด้วย 4 สำนักด้วยกัน คือ
1. สำนักที่สนใจศึกษาแบบดั้งเดิม กล่าวคือ สนใจศึกษาสังคมวิทยา จิตวิทยา โดยเน้นและปรับใช้ในเรื่องของความสัมพันธ์ของมนุษย์ และสนใจในรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์โดยนำมาใช้ในการปฏิรูประบบ
2. สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงพฤติกรรม โดยนำมาใช้ศึกษาถึงระบบราชการทฤษฎีองค์การ การบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ และการพัฒนาองค์การ
3. สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงเหตุผลนิยม โดยนำวิชาเศรษฐศาสตร์และการบริหารธุรกิจมาใช้ศึกษาในเรื่องของการวิเคราะห์นโยบาย และการจัดการ
4. สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงการเมือง โดยสนใจในเรื่องการเมืองและกฎหมายโดยศึกษาในการนำนโยบายไปปฏิบัติ การบริหารงานบุคคลในระบบราชการ การจัดทำงบประมาณ และการบริหารงานในท้องถิ่น

จากที่กล่าวมาข้างต้น จะเห็นได้ว่า รัฐประศาสนศาสตร์มีการนำความรู้ที่หลากหลายมาประยุกต์ใช้ในวิชาของตนเอง หรือนำวิชาเหล่านั้นมาประกอบเข้ากันเป็นลักษณะของสหวิทยาการ และถือว่าเป็นสังคมศาสตร์ประยุกต์ โดยมีวัตถุประสงค์ คือ การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ในการปรับปรุงและพัฒนาทางการบริหารในองค์การให้มีความสามารถที่เพิ่มขึ้น ทั้งนี้ การเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์ทำให้จำเป็นต้องนำศาสตร์อื่น ๆ และนอกเหนือจากที่ได้กล่าวมาในขอบข่ายของการศึกษาวิชาทางรัฐประศาสนศาสตร์ ยังจำเป็นต้องมีการศึกษาในศาสตร์อื่น ๆ เพิ่มเติม เช่น ภูมิศาสตร์ ประชากรศาสตร์คณิตศาสตร์และสถิติ เศรษฐศาสตร์หรือแม้กระทั่งการตลาด และการประชาสัมพันธ์รวมถึงในปัจจุบันมีความสนใจอย่างยิ่งในเรื่องของจริยธรรมและคุณธรรมภายในวิชารัฐประศาสนศาสตร์
การดำเนินกิจการต่าง ๆ ของรัฐนั้นมีขอบเขตครอบคลุมหลายมิติ เพื่อการบริหารที่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้ใช้บริการนั้น รัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องนำเอาสาขาวิชาอื่น ๆ มาประยุกต์ใช้ และมีขอบเขตที่กว้างขวางตามความเหมาะสม และกลับจะเป็นการเปล่าประโยชน์ถ้าหากจะมุ่งพิจารณาความสัมพันธ์ของรัฐประศาสนศาสตร์กับสาขาวิชาใดวิชาหนึ่งเท่านั้น ทั้งนี้ ในความจริงแล้วสาขาวิชาต่าง ๆ ก็ได้มีการเสริมสร้างความเข้าใจระหว่างกัน มีการร่วมมือศึกษาและทำการวิจัยร่วมกัน ดังนั้น วิชารัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องใช้ความรู้ระหว่างศาสตร์วิชาต่าง ๆ เหล่านั้น หรือที่เรียกว่า สหวิทยาการ (inter-disciplinary) มาประยุกต์ใช้กับโลกแห่งความเป็นจริง นอกจากนี้ในทางปฏิบัติแล้วรัฐประศาสนศาสตร์ยังมีความสัมพันธ์กับวิชาชีพอื่น ๆ อีก เช่น วิศวกรรมศาสตร์ การบริหารธุรกิจ นิติศาสตร์ เป็นต้น ด้วยเหตุนี้รัฐประศาสนศาสตร์จึงมีความสัมพันธ์กับสาขาวิชาต่าง ๆ ที่กล่าวมา และนอกจากนี้การศึกษาในวิชารัฐประศาสนศาสตร์จะต้องเกี่ยวข้องกับสาขาวิชาต่าง ๆ อย่างกว้างขวางแล้ว สิ่งที่ขาดเสียมิได้

May 22, 2022 at 9:47 PM

ต่อ Assignment ที่ 1.

ในการผลิตนักรัฐประศาสนศาสตร์ก็คือ การสร้างจริยธรรม อุดมการณ์ และพฤติกรรม ที่รับผิดชอบต่อสังคมต่อ ๆ ไป
การศึกษาที่มีความหลากหลายและเกิดเป็นพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์จนเป็นศาสตร์ที่ได้รับการยอมรับและเป็นที่นิยมทั่วไป ทำให้มีนักวิชาการทางรัฐประศาสนศาสตร์ทำการศึกษาพัฒนาการของวิชารัฐประศาสนศาสตร์ โดยมีการจำแนกลำดับการพัฒนาของสาขาวิชานี้อย่างกว้างขวางและมีความหลากหลายขึ้นอยู่กับว่านักวิชาการใดจะให้ความสำคัญในมิติใด ตัวอย่างเช่น พิทยา บวรวัฒนา (2541, หน้า 9) ได้เสนอว่า พัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์ ประกอบด้วย ช่วงเวลาที่สำคัญ 4 ช่วง คือ (1) สมัยทฤษฎีดั้งเดิม (ค.ศ. 1887-1950) ได้แก่ ทฤษฎีและแนวการศึกษาเรื่อง การบริหารแยกออกจากการเมือง ระบบราชการ วิทยาศาสตร์การจัดการ และหลักการบริหาร (2) สมัยทฤษฎีท้าทายหรือวิกฤติการณ์ด้านเอกลักษณ์ (ค.ศ. 1950-1970) ได้แก่ ทฤษฎีและแนวการศึกษาเรื่อง การบริหาร คือ การเมือง ระบบราชการแบบไม่เป็นทางการ แนวคิดกลุ่มมนุษย์สัมพันธ์และศาสตร์การบริหาร (3) สมัยวิกฤติการณ์ด้านเอกลักษณ์ครั้งที่สอง (ค.ศ. 1960-1970) หมายถึง แนวคิดทางพฤติกรรมศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ในความหมายใหม่ และ (4) สมัยทฤษฎีและแนวการศึกษารัฐประศาสนศาสตร์สมัยใหม่ (ค.ศ. 1970 - ปัจจุบัน) โดยครอบคลุมถึงแนวการศึกษาเรื่องนโยบายสาธารณะ เศรษฐศาสตร์การเมือง ความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงาน การจัดการแบบประหยัด การออกแบบองค์การสมัยใหม่และการวิจัยเรื่ององค์การ ในขณะที่ อุทัย เลาหวิเชียร (2543, หน้า 17-36) เสนอว่าวิวัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์แบ่งออกเป็น 3 สมัยด้วยกัน คือ (1) ช่วงของ Wilsonถึงสงครามโลกครั้งที่ 2 (2) ตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 จนถึง ค.ศ. 1970 และ (3) ช่วงค.ศ. 1970 จนถึงปัจจุบัน และตามทัศนะของ ติน ปรัชญพฤทธิ์ (2551, หน้า 1-8) เห็นว่ามุมมองข้างต้นที่กล่าวมานั้นเป็นการศึกษาถึงพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์ของกลุ่มสมัยใหม่นิยม (modernism) ที่เน้นในเรื่องของไซเบอร์เนติกส์ (cybernetics) ทฤษฎีเกมส์ (game theory) ทฤษฎีระบบ (systems theory) พร้อมกับการศึกษาในเชิงประจักษ์ (empirical study) เพื่อสามารถบรรยาย อธิบาย และพยากรณ์ปรากฏการณ์และพฤติกรรมได้เพียงหนึ่งในสามของประเด็นที่ศึกษา คือ ระดับจิตสำนึก (conscious level) เท่านั้น ด้วยเหตุนี้จึงมีการศึกษาพัฒนาการของวิชารัฐประศาสนศาสตร์ใหม่ล่าสุด คือ การศึกษาแนวภายหลังโครงสร้างนิยม (post-structuralism) และภายหลังสมัยใหม่ (post-modernism) เข้ามาท้าทายกลุ่มสมัยใหม่นิยม (modernism) ข้างต้น โดยมุ่งบรรยาย อธิบาย และพยากรณ์ปรากฏการณ์และพฤติกรรม และอีกสองในสามส่วนที่เหลืออยู่ คือ ระดับจิตใต้สำนึก (subconscious level) และระดับวัฒนธรรมหรือระดับจิตไร้สำนึก (cultural or unconscious level)
ในขณะที่มีแนวทางการศึกษาพัฒนาการของวิชารัฐประศาสนศาสตร์ที่มีการเรียกอีกชื่อหนึ่ง คือ พัฒนาการของวิชารัฐประศาสนศาสตร์เชิงกระบวนทัศน์ โดยถือเป็นเนื้อหาที่นิยมกันในการเรียนการสอนทางรัฐประศาสนศาสตร์

May 22, 2022 at 9:48 PM

Assignment ที่ 2. นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง

ตอบ.

บริบทของนโยบายสาธารณะในกระแสการปฏิรูปมีเงื่อนไขของสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องที่สลับซับซ้อน
และหลากหลายมากขึ้น รวมทั้งการปรับเปลี่ยนบริบทของการบริหารงานภาครัฐเข้าสู่ระบบอภิบาล
(Governance) ทำให้กระบวนการนโยบายมีผู้แสดง และความต้องการที่หลากหลายมากขึ้น ทำให้ภาครัฐ
ต้องหันกลับมาให้ความสนใจต่อการตอบสนองต่อกระแสความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เหล่านี้โดยเฉพาะความ
ตระหนักถึงภาวการณ์พึ่งพาหน่วยงานต่างๆ ในสังคมในการให้บริการสาธารณะและการแก้ไขปัญหาสังคม
และกระบวนการการส่งเสริมการมีส่วนร่มของพลเมือง ทำให้เกิดเครือข่ายนโยบายในลักษณะต่างๆ ขึ้น
พร้อมๆกับความต้องการข้อมูลและความรู้ในการใช้เป็นองค์ประกอบสำคัญในการวิเคราะห์ปัญหาและทาง
เลือกนโยบายสังคม ในลักษณะของการเมืองภาคพลเมือง เป็นการเมืองที่ตั้งอยู่บนฐานของการตระหนักรู้ถึง
สิทธิและหน้าที่สามารถปรับเปลี่ยนทัศนคติได้และนำไปสู่พฤติกรรมของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยได้
อย่างเหมาะสม (Jantawan, 2016; Jensantikul, 2013)
แนวทางในการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาล จะต้องพัฒนา
บุคลากรตามแนวทางของกระบวนการนำนโยบายไปปฏิบัติตามบริบทและยุทธศาสตร์ (Strategies)
ที่เปลี่ยนแปลงไปเป็นภารกิจงานใหม่ที่ท้าทายศักยภาพของบุคลากรภาครัฐเป็นอย่างมาก ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า
นโยบายของรัฐบาลกับระบบราชการหรือการบริหารภาครัฐมีความเกี่ยวพันกันอย่างใกล้ชิด ซึ่งนโยบายของ
รัฐบาล ก็คือ นโยบายสาธารณะที่มีผลผูกพันและผลกระทบไปสู่สาธารณะหรือประชาชนที่เกี่ยวข้องกับ
นโยบายนั้น จึงจำเป็นที่จะต้องให้ความสำคัญ ซึ่งปัจจุบันกระบวนการสาธารณะ โดยเฉพาะนโยบายของ
รัฐบาลมีการดำเนินการที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นอันมาก เพราะปัจจุบันเป็นยุคของข้อมูลข่าวสาร
ประชาชนมีการรับรู้และมีความรู้มากขึ้น จึงสนใจและต้องการมีส่วนร่วมในกระบวนการทางนโยบาย
(Patmasiriwat, 2015) ซึ่งแตกต่างจากการกำหนดนโยบายอย่างในอดีตที่ผ่านมาที่ผู้กำหนดนโยบายคือ
ภาครัฐหรือรัฐบาลจะกำหนดมาโดยอาศัยการตัดสินใจของชนชั้นนำ (Elite) หรือคณะรัฐบาลอย่างเดียว ไม่ได้
ให้ประชาชนหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเข้าร่วมในการกำหนดนโยบายด้วย

May 22, 2022 at 10:18 PM

ต่อ Assignment ที่ 2.

ตอบ

เมื่อบริบทเปลี่ยนแปลงไปตามกระแสปฏิรูป หรือการปกครอง หรือระบบอภิบาลที่เป็น
ประชาธิปไตย (Democratic Governance) ทำให้หน่วยงานภาครัฐอันเป็นหน่วยปฏิบัติตามโยบาย จะต้อง
ปรับตัวโดยเฉพาะการพัฒนาบุคลากรภาครัฐให้สอดคล้องกับบริบทที่เปลี่ยนแปลงไป ซึ่งมีแนวทางการพัฒนา
ที่แท้จริงแล้วก็คือ ไม่ว่าจำดำเนินการเรื่องใดก็ตาม การบริหารภาครัฐจำเป็นต้องพัฒนาเพื่อยกระดับการ
บริหารภาครัฐให้ตอบสนองต่อสาธารณกิจและประชาชนได้มากขึ้น ซึ่งในที่นี้จะกล่าวถึงแนวทางการพัฒนา
ใน 2 ส่วนคือ แนวทางการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาลและแนวทางการ
พัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับบทบาทและภารกิจภาครัฐ

May 22, 2022 at 10:19 PM

Assignment ที่ 3. อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
บทนำ ในการศึกษาการเมือง การบริหาร และการกำหนดนโยบายสาธารณะ ภายใต้แนวคิดการบริหารกับการเมืองที่ไม่แยกออกจากกันในบริบทสังคมตะวันตกและบริบทสังคมไทยกล่าวได้ว่า มีความแตกต่างกัน ใน หลายประการ โดยความแตกต่างที่สำคัญ มาจากความแตกต่างในแง่ที่มาและความชอบธรรมของตัวแสดงใน ฝ่ายการเมือง ความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างฝ่ายการเมืองและฝ่ายบริหาร และระดับการเข้าไปเกี่ยวข้องของ ฝ่ายบริหารในกิจกรรมการกำหนดนโยบายสาธารณะ เหตุที่เป็นเช่นนั้นมาจาก ความแตกต่างในโครงสร้าง สังคมและสภาพแวดล้อมทางการเมืองและการบริหารในบริบทของสังคมตะวันตกและสังคมไทย
ในการอธิบายความสัมพันธ์และบทบาทของตัวแสดงฝ่ายการเมือง ซึ่งหมายถึง ตัวแสดงที่ใช้ อำนาจอธิปไตยภายใต้ระบอบประชาธิปไตยแบบตัวแทน โดยเขา้สู่อำนาจหน้าที่ผ่านการเลือกตั้งของ ประชาชน กับ ตัวแสดงฝ่ายบริหาร ซึ่งหมายถึง ตัวแสดงฝ่ายข้าราชการประจา ซึ่งเขา้สู่อำนาจหน้าที่ด้วย การสอบและการพิจารณาแต่งตั้งเข้าสู่ตำแหน่งในระบบราชการ ภายใต้แนวคิดที่ว่าด้วยการเมืองและ การบริหารที่ไม่สามารถแยกออกจากกัน(no politics-administration dichotomy) ในการกำหนด นโยบายสาธารณะ ซึ่งเป็นแนวคิดที่พัฒนาขึ้นในบริบทของสังคมตะวันตก เมื่อมีการนำมาปรับใช้ในการอธิบายในบริบทสังคมไทยอาจกล่าวได้ว่า มีมีประเด็นที่น่าสนใจและแตกต่างจากแนวคิดทฤษฏีที่พัฒนาขึ้นในสังคมตะวันตกในหลายประการ บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะนำเสนอลักษณะและข้อแตกต่างของการเมืองการบริหารและการกำหนดนโยบายสาธารณะภายใต้แนวคิดที่ว่าด้วยการเมือง และการบริหารที่ไม่สามารถแยกออกจากกันในบริบทสังคมตะวันตกและในบริบทสังคมไทย แนววคิดทฤษฏีที่ พัฒนาขึ้นในสังคมตะวนั ตกในหลายประการ บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์ที่จะนำเสนอลักษณะและข้อแตกต่างของการเมืองการบริหารและการกา หนดนโยบายสาธารณะภายใต้แนวคิดที่ว่าด้วยการเมือง และการบริหารที่ไม่สามารถแยกออกจากกันในบริบทสังคมตะวันตกและในบริบทสังคมไทย
การเมือง การบริหาร และการกำหนดนโยบายสาธารณะ : แนวคิดที่ว่าด้วยการเมืองและการ บริหารที่ไม่สามารถแยกออกจากกัน ในสังคมตะวันตก ในการนา เสนอแนวคิดที่ว่าด้วยการบริหารกบัการเมืองและฝ่ายการเมืองกับฝ่ายราชการประจำต่างมีความสัมพันธ์กันอย่างใก้ลชิดและไม่สามารถแยกออกจากกันได้ (no politics - administration dichotomy) แนวคิดนี้อยู่บนฐานคติที่ว่าการบริหารมิใช่เรื่องของกิจกรรมทางเทคนิคและปลอดจากค่านิยมซึ่งแยกต่างหากจากการเมืองแต่ฝ่ายบริหารได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับการเมืองโดย เฉพาะอย่างยิ่ง การกำหนดนโยบายสาธารณะตลอดเวลา หรืออีกนัยหนึ่งการบริหารก็คือการเมืองนั้นเอง ทฤษฎีที่พัฒนาขึ้น จากฐานคติการเมืองการบริหารไม่อาจแยกกันได้มีหลายแนวคิด อาทิเช่น
John Gaus (1931, cited inFrederickson et.al.,2003:42) มองว่าฝ่ายราชการไม่ใช่แต่เพียงทำ ตามคำสั่งของฝ่ายการเมืองเท่านั้นแต่ยังมีส่วนในการกำหนดแนวทางหรือใช้อำนาจดุลพินิจในการ กำหนดนโยบายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแปลงแนวนโยบายยังมีความคลุมเครือไปสู่แนวการการปฏิบัติที่เฉพาะเจาะจงระบบราชการจึงเกี่ยวข้องกับอำนาจทางการเมืองทฤษฏีการบริหารรัฐกิจจึงเป็นเรื่องของทฤษฏีการเมือง
ขณะที่ Nadel and Rourke (1975 อ้างถึงใน ติน ปรัชญพฤทธิ์,2527:56-57) มองว่า หน่วยราชการของฝ่ายบริหารเป็นสาขาที่สี่ของรัฐบาล ซึ่งจะต้องเข้าไปมีส่วนพัวพันกับการเมืองอย่างหลีกเลี่ยงไม่พ้นเพื่อให้การปฏิบัติงานของตนบรรลุเป้าหมายขององค์การ หน่วยราชการมีพลังในการต่อรองทางการเมืองหลายประการ ทั้งในแง่ขนาด และจำนวนขา้ราชการและที่สำคัญที่สุดก็คือความรู้ ในงานที่ตนรับผิดชอบ นอกจากนั้น Waldoและนกัวชิาการคนอื่นๆในกลุ่ม New Public Administration อาทิ Marini (1971) และFrederickson (1971) เห็นว่าทฤษฎีการบริหารรัฐกิจก็ คือทฤษฎีการเมืองนั้น เอง โดยฝ่ายข้าราชการประจำมีความเกี่ยวข้องกับ การจัดทำนโยบายเป็นอย่างมาก ดังนั้นรัฐประศาสนศาสตร์จึงไม่ควรสนใจแต่เฉพาะเรื่องในระบบราชการ แต่ควรจะต้องให้ความสนใจในเรื่องการเมือง โดยเฉพาะเรื่องความต้องการทางสังคม ความเท่าเทียมทางสังคม ความยุติธรรมทางสังคม และค่านิยม ทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย เพราะฝ่ายข้าราชการประจำมีภาระหน้าที่ในเรื่องนโยบาย สาธารณะที่มุงตอบสนองความต้องการของประชาชนข้าราชการประจา จึงเป็นทั้งผู้นำนโยบายไปปฏิบัติและผู้กำหนดนโยบาย ขณะที่นักวิชาการในกลุ่ม Blacksburg อาทิ Rohr (1989:82-83) อธิบายว่าการบริหารก็คือเรื่องของการเมืองความสัมพันธ์ของอำนาจทั้งสาม คือฝ่ายนิติบัญญัติ บริหารและ ตุลาการ แม้จะมิได้ก้าวล่วงระหวา่งกัน แต่ความสัมพันธ์อาจรวมตัวกัน เป็นอันหนึ่ง อันเดียวกันเป็นต้น

May 22, 2022 at 11:15 PM

ต่อ Assignment ที่ 3. อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
สำหรับ รุสโซ เห็นว่ามนุษย์เกิดมาพร้อมกับเสรีภาพ เสรีภาพความเสมอภาคในการ ใซเสรีภาพของมนุษย์ มนุษย์จึงต้องทำสัญญาร่วมกัน เพื่อสร้างประชาคมการเมืองขึ้น และเพื่อให้มั่นใจว่าประชาคมการเมืองจะดำรงอยู่เพื่อสนองต้องเจตจำนงทั่วไป (General will) ของประชาชนอย่างแท้จริง ประชาชนจะต้องเป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตยโดยตรง จะมอบหรือแบ่งให้ผู้ใดมิได้(Rousseau, 1974)
แนวคิดดังกล่าวยืนยันให้เห็นว่าประชาคมการเมืองเป็นสิ่งจำเป็นต่อการดำรงอยู่ของมนุษย์และเพื่อเป้าหมายในการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข และมีเสรีภาพอย่างเสมอภาค การจัดระเบียบของสังคมจึงเป็นสิ่งจำเป็น อำนาจในการจัดระเบียบของสังคม ก็คือ "อำนาจทางการเมือง"นั่นเอง อำนาจทางการเมืองที่จำเป็นก็คือ อำนาจในการบัญญัติกฎหมาย อำนาจในการบริหารให้เป็นไปตามกฎหมายและอำนาจตุลาการ ด้วยเหตุนี้ระบบการเมืองจึงเป็นกลไกสำคัญในการดำรงอยู่ของสังคมมนุษย์อย่างไรก็ตามเป้าหมายของการใช้อำนาจทางการเมืองจะปรากฎเป็นจริงได้จะต้องมีระบบบริหารมารองรับ ทั้งนี้เพราะระบบการเมืองจะมีบทบาทในการบัญญัติกฎหมายและกำหนดนโยบายเป็นสำคัญ ในขณะที่ระบบบริหารจะมีบทบาทหลักในการนำนโยบายไปปฏิบัติให้บรรลุเป้าหมาย ด้วยเหตุนี้ระบบการเมืองและระบบบริหารจึงต้องดำรงอยู่ควบคู่กัน จะขาดส่วนหนึ่งส่วนใดมิได้ท่ามกลางพัฒนาการของสังคมที่หลากหลายแตกต่างกัน อาจทำให้ระบบการเมืองของแต่ละสังคมแตกต่างกัน ระบบการเมืองที่แตกต่างกัน จะก่อให้เกิดลักษณะของระบบบริหารที่วางกันด้วย อาทิ ระบบการเมืองแบบอำนาจนิยมหรือเผด็จการ จะก่อให้เกิดระบบรวมศูนย์อำนาจ (Centralization of Authority) ในทางตรงกันข้ามระบบการเมืองแบบประชาธิปไตย จะก่อให้เกิดระบบบริหารแบบกระจายอำนาจ(Decentralization ofAuthority) เป็นต้น ความแตกต่างเหล่านี้จะส่งผลต่อผู้รับบริการแดกต่างกันด้วย
สรุป
ทั้งในโลกแห่งความเป็นจริงและทางวิชาการ การเมือง และการบริหารไม่อาจแยกจากกันได้ ตรงกันข้ามทั้งการเมืองและการบริหารจะต้องอยู่ร่วมกันอย่างใกล้ชิด ทั้งนี้เพราะความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองและการบริหารเป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพาซึ่งกันและกัน ไม่มีส่วนใดที่จะดำรงอยู่ได้อย่างอิสระ เพราะการดำรงอยู่ของส่วนหนึ่งล้วนที่งพาการดำรงอยู่ของอีกส่วนหนึ่งเสมอในทางวิชาการนักรัฐประศาสนศาสตร์นอกจากจะสนใจเรื่องภายในองค์การแล้ว จะต้องให้ความสนใจต่อเรื่องของระบบการเมืองเพื่อเสริมสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับบทบาทของระบบการเมืองที่มีต่อระบบบริหาร และเรื่องของค่านิยมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตย ซึ่งจะมีผลต่อการกำหนดรูปแบบของระบบบริหารอีกด้วย ส่วนนักรัฐศาสตร์ นอกจากจะนใจเรื่องของระบบการเมืองและกระบนนการทางการเมืองแล้ว จะต้องให้ความสนใจด้วยว่า จะทำอย่างไรจึงจะทำให้การนำนโยบายไปปฏิบัติบรรลุเป้าหมายอย่างมีประสิทธิภาพ เพราะนโยบายที่กำหนดโดยฝ่ายการเมืองนั้นจะมีคุณค่าก็ต่อเมื่อสามารถทำให้ปรากฏเป็นจริงได้ ซึ่งขึ้นอยู่กับบทบาทของระบบบริหารเป็นสำคัญ ในขณะเดียวกันประสิทธิภาพของระบบบริหารก็ขึ้นอยู่กับรูปแบบของระบบการเมือง ถ้าระบบการเมืองมีระดับความเป็นประชาธิปไตยสูงจะก่อให้เกิดการกระจายอำนาจอย่างกว้างขวาง การกระจายอำนาจจะทำให้ประชาชนมีส่วนร่วมทั้งในการกำหนดผู้บริหารและการควบคุมกำกับและตรวจสอบผู้บริหาร ซึ่งจะมีผลต่อการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารโดยตรงในทางตรงกันข้าม ถ้าระบบการเมืองใดมีระดับความเปันประชาธิปไตยต่ำ การบริหารจะมีลักษณะของการรวมศูนย์อำนาจมาก ประชาชนจะไม่มีบทบาททั้งในการกำหนดผู้บริหารและการควบคุม กำกับและตรวจสอบการทำงนของผู้บริหารโดยตรง ระบบบริหารจะสนองตอบความต้องการของส่วนกลางมากกว่าความต้องการของประชาชนในท้องถิ่น ทำให้เกิดความ
ล้าหลังในท้องถิ่นโดยทั่วไป ความเจริญมั่งคั่งจะปรากฎเฉพาะในเมืองที่เป็นศูนย์กลางเท่านั้นนอกจากนี้ระบบการเมืองยังทำหน้าที่เป็นสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลอย่างสูงต่อระบบบริหารอีกด้วย ทั้งนี้เพราะระบบบริหารเป็นกลไกของระบบการเมืองในการนำนโยบายไปปฏิบัติให้ปรากฎเป็นจริง การเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมทางการเมืองจึงมีผลกระทบต่อระบบบริหารทั้งโดยทาง
ตรงและทางอ้อม และเนื่องจากสิ่งแวดล้อมทางการเมือง อยู่นอกเหนืออำนาจการควบคุมของระบบบริหาร มีความไม่แน่นอนสูง และมีผลกระทบต่อส่วนต่าง ฯ ของระบบบริหารไม่เท่ากัน
ดังนั้นระบบบริหารจึงต้องสร้างเสริมสมรรถนะในการปรับตัวให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมทางการเมืองอยู่เสมอ เพื่อดำรงบทบาทในการเป็นกลไกที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลของระบบการเมืองด้วยเหตุนี้ความสัมพันธ์ระหว่างการเมืองกับการบริหาร จึงเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่อาจจะแยกออกจากกันได้ เป็นความสัมพันธ์ที่จะต้องดำรงอยู่ร่วมกัน ตราบเท่าที่มนุษย์จะต้องอยู่ร่วม
กันเป็นสังคม

May 22, 2022 at 11:17 PM

ศิวาวุธ เรืองอำไพ รหัสนักศึกษา63423471008 said…

Assignment ที่ 3. อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง

ตอบ.
การเมือง การบริหาร และนโยบายสาธารณะ มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะการบริหารและการเมือง ระบบการเมืองจะเป็นระบบใหญ่ที่ครอบคลุมระบบบริหารแต่ในทางปฏิบัติอาจไม่ชัดเจน บางช่วงเวลาการเมืองต้องอาศัยนักบริหารซึ่งเป็นผู้มีความรู้ความสามารถเฉพาะด้านระบบการเมือง (political system)ในปัจจุบัน นักวิชาการ ส่วนใหญ่มักนิยมใช้ทฤษฎีระบบมาอธิบายการเมือง David Easton ได้นำเสนอการวิเคราะห์ของระบบการเมือง
ระบบการบริหาร (public administration)
นักรัฐประศาสนศาสตร์ได้ให้ความหมายของคำว่า ระบบบริหารไว้หลากหลาย แต่ยังไม่มีความหมายใดที่เป็นที่ยอมรับกัน ตัวอย่างเช่น
J. Kingsbury และ R. Wilcoxให้ความหมายว่า การบริหารหมายถึงกิจกรรมของกลุ่มชนที่ปฏิบัติงานร่วมกัน เพื่อบรรลุจุดหมายปลายทางเดียวกัน ซึ่งได้ขยายความต่อไปว่าต้องประกอบด้วยองค์ประกอบ 3 ส่วน คือ ต้องมีบุคคลอย่างน้อย 2 คน ขึ้นไป มีจุดมุ่งหมายร่วมกัน เพื่อที่จะกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อบรรลุถึงสิ่งที่ได้กำหนดไว้
Harold Koontz ให้ความหมายไว้ว่า การบริหารคือ การดำเนินงานให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่
กำหนดไว้โดยอาศัยปัจจัยทั้งหลาย ได้แก่ คน เงิน วัตถุสิ่งของเป็นอุปกรณ์ในการปฏิบัติงานนั้นคำนิยามนี้ใช้ในทางปฏิบัติจริงๆ ซึ่งเน้นไปที่การจัดการ (management)จากคำนิยามดังกล่าวที่นำเสนอมาข้างต้นได้แสดงให้เห็นว่า การบริหารมุ่งถึงการนำเอานโยบายไปปฏิบัติเป็นหลัก ดังนั้น ข้อเขียนของนักรัฐประศาสนศาสตร์ในช่วงแรก ของการขยายตัวจึงพยายามเน้นให้แยกบทบาทระหว่างฝ่ายการเมืองและฝ่ายบริหาร กล่าวคือ ฝ่ายนิติบัญญัติจะมุ่งไปที่การกำหนดนโยบาย ในขณะที่ฝ่ายบริหารจะมุ่งไปที่การนำนโยบายไปแปลงเป็นแผน แผนงาน โครงการ และนำแผนไปสู่ปฏิบัติสิ่งที่ปรากฎให้เห็นชัดเจน คือ ฝ่ายบริหาร ทั้งระบบประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกา หรือระบบของคณะรัฐมนตรีเป็นผู้บริหารของอังกฤษมีสิ่งที่แสดงให้เห็นชัดเจนคือ การมีระบบราชการ (civil service) เป็นแกนหลักในการนำเอากฎหมาย ระเบียบ หรือคำสั่งไปปฏิบัติ ซึ่งชี้ให้เห็นว่าฝ่ายบริหารมีบทบาทที่ทำให้การนำเอานโยบายไปปฏิบัติมีความเข้มแข็งและมีความเป็นไปได้การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของระบบการเมือง ระบบการบริหาร และ นโยบายสาธารณะ มีความสำคัญไม่น้อยไปกว่าการศึกษากระบวนการกำหนดนโยบาย หรือการนำเอานโยบายไปปฏิบัติเพราะหากมีความรู้ความเข้าใจในความสัมพันธ์ของเรื่องดังกล่าวจะช่วยให้การศึกษานโยบายสาธารณะเกิดความเข้าใจที่ดีมากขึ้น
ในช่วงแรกของการริเริ่มวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ในปี ค.ศ 1887 Woodrow Wilson ได้ชี้ให้เห็นความจำเป็นที่ต้องมีการศึกษาการบริหารอย่างเป็นระบบ และกระตุ้นให้เห็นความสำคัญของการแยกการเมืองออกจากการบริหารทั้งนี้ เพราะงานบริหารเป็นงานที่มีลักษณะเฉพาะที่ต้องมีการศึกษาอบรมการแยกฝ่ายบริหารออกจากฝ่ายการเมืองก็เพื่อให้ฝ่ายบริหารมีความเป็นอิสระในการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงกลไกต่าง ๆ ทางการบริหารได้ดียิ่งขึ้น พัฒนาการของความคิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการเมือง การบริหาร และนโยบายสาธารณะในช่วงแรก การเกิดรัฐประศาสนศาสตร์

May 22, 2022 at 11:29 PM

Assignment ที่ 1. อธิบายความเป็นมาสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐประศาสนศาสตร์
รัฐประศาสนศาสตร์มีลักษณะเฉพาะที่สำคัญ คือ การเป็นสหวิทยาการ ซึ่งประกอบไปด้วยศาสตร์ต่างๆ ใช้ร่วมในการศึกษา ตลอดจนอธิบายปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในทางรัฐประศาสนศาสตร์ ประกอบไปด้วย วิชารัฐศาสตร์ วิชาเศรษฐศาสตร์ วิชาวิทยาการจัดการ วิชาการบริหารธุรกิจวิชาสังคมวิทยา วิชาจิตวิทยา วิชามนุษยศาสตร์ และวิชานิติศาสตร์ ซึ่งจะมีความสมบูรณ์ครอบคลุมในการศึกษา จากพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์สามารถอธิบายได้ว่าพื้นฐานแนวคิดหลักในการศึกษาประกอบไปด้วย4สำนักด้วยกัน คือ
1.สำนักที่สนใจศึกษาแบบดั้งเดิม กล่าวคือ สนใจศึกษาสังคมวิทยา จิตวิทยา โดยเน้นและปรับใช้ในเรื่องของความสัมพันธ์ของมนุษย์ และสนใจในรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์โดยนำมาใช้ในการปฏิรูประบบ
2.สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงพฤติกรรม โดยนำมาใช้ศึกษาถึงระบบราชการทฤษฎีองค์การ การบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ และการพัฒนาองค์การ
3.สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงเหตุผลนิยม โดยนำวิชาเศรษฐศาสตร์และการบริหารธุรกิจมาใช้ศึกษาในเรื่องของการวิเคราะห์นโยบาย และการจัดการ
4.สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงการเมือง โดยสนใจในเรื่องการเมืองและกฎหมายโดยศึกษาในการนำนโยบายไปปฏิบัติ การบริหารงานบุคคลในระบบราชการ การจัดทำงบประมาณ และการบริหารงานในท้องถิ่น จากที่กล่าวมาข้างต้นจะเห็นได้ว่า รัฐประศาสนศาสตร์มีการนำความรู้ที่หลากหลายมาประยุกต์ใช้ในวิชาของตนเองหรือนำวิชาเหล่านั้นมาประกอบเข้ากันเป็นลักษณะของสหวิทยาการ และถือว่าเป็นสังคมศาสตร์ประยุกต์ โดยมีวัตถุประสงค์ คือ การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ในการปรับปรุงและพัฒนาทางการบริหารในองค์การให้มีความสามารถที่เพิ่มขึ้น ทั้งนี้ การเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์ทำให้จำเป็นต้องนำศาสตร์อื่นๆ และนอกเหนือจากที่ได้กล่าวมาในขอบข่ายของการศึกษาวิชาทางรัฐประศาสนศาสตร์ ยังจำเป็นต้องมีการศึกษาในศาสตร์อื่นๆเพิ่มเติม เช่น ภูมิศาสตร์ ประชากรศาสตร์คณิตศาสตร์และสถิติ เศรษฐศาสตร์หรือแม้กระทั่งการตลาด และการประชาสัมพันธ์รวมถึงในปัจจุบันมีความสนใจอย่างยิ่งในเรื่องของจริยธรรมและคุณธรรมภายในวิชารัฐประศาสนศาสตร์
การดำเนินกิจการต่างๆ ของรัฐนั้นมีขอบเขตครอบคลุมหลายมิติ เพื่อการบริหารที่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้ใช้บริการนั้น รัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องนำเอาสาขาวิชาอื่นๆ มาประยุกต์ใช้ และมีขอบเขตที่กว้างขวางตามความเหมาะสม และกลับจะเป็นการเปล่าประโยชน์ถ้าหากจะมุ่งพิจารณาความสัมพันธ์ของรัฐประศาสนศาสตร์กับสาขาวิชาใดวิชาหนึ่งเท่านั้น ทั้งนี้ ในความจริงแล้วสาขาวิชาต่างๆ ก็ได้มีการเสริมสร้างความเข้าใจระหว่างกัน มีการร่วมมือศึกษาและทำการวิจัยร่วมกัน ดังนั้น วิชารัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องใช้ความรู้ระหว่างศาสตร์วิชาต่างๆ เหล่านั้น หรือที่เรียกว่า สหวิทยาการ มาประยุกต์ใช้กับโลกแห่งความเป็นจริง นอกจากนี้ในทางปฏิบัติแล้วรัฐประศาสนศาสตร์ยังมีความสัมพันธ์กับวิชาชีพอื่นๆ อีก เช่น วิศวกรรมศาสตร์ การบริหารธุรกิจ นิติศาสตร์ เป็นต้น ด้วยเหตุนี้รัฐประศาสนศาสตร์จึงมีความสัมพันธ์กับสาขาวิชาต่างๆ ที่กล่าวมา และนอกจากนี้การศึกษาในวิชารัฐประศาสนศาสตร์จะต้องเกี่ยวข้องกับสาขาวิชาต่างๆ อย่างกว้างขวางแล้ว สิ่งที่ขาดเสียมิได้ในการผลิตนักรัฐประศาสนศาสตร์ก็คือ การสร้างจริยธรรม อุดมการณ์ และพฤติกรรม ที่รับผิดชอบต่อสังคมต่อๆไป
การศึกษาที่มีความหลากหลายและเกิดเป็นพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์จนเป็นศาสตร์ที่ได้รับการยอมรับและเป็นที่นิยมทั่วไป ทำให้มีนักวิชาการทางรัฐประศาสนศาสตร์ทำการศึกษาพัฒนาการของวิชารัฐประศาสนศาสตร์ โดยมีการจำแนกลำดับการพัฒนาของสาขาวิชานี้อย่างกว้างขวางและมีความหลากหลายขึ้นอยู่กับว่านักวิชาการใดจะให้ความสำคัญในมิติใด ตัวอย่างเช่น พิทยา บวรวัฒนา ได้เสนอว่า พัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์ ดังนั้นยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลงของรัฐประศาสนศาสตร์การบริหารและเอกชนแนวโน้มของโลกาภิวัตน์จึงเป็นสิ่งที่มีผลกระทบต่อการจัดการภาคสาธารณะอย่างเลี่ยงไม่ได้เรื่องการบริหารสาธารณะที่ได้รับการนำเสนออย่างเป็นศาสตร์แพร่กระจายไปทั่ว ประการสำคัญผลกระทบของเทคโนโลยีเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในขอบเขตของแต่ละประเทศบางขวางเกือบจะไล่ผมแดนฉะนั้นรูปของเศรษฐกิจและบทบาทของรัฐบาลเป็นปัจจัยสำคัญต่อการได้ ชัยชนะเหนือคู่แข่ง

May 26, 2022 at 9:52 PM

ศิวาวุธ เรืองอำไพ รหัสนักศึกษา63423471008 said…

Assignment ที่ 2. นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง
นโยบายสาธารณะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับการที่มนุษย์อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ในสมัยก่อน อาจเรียกว่า กฎ ระเบียบ หรือกติกาของชุมชน ซึ่งหัวหน้าชุมชนเป็นผู้กำหนด ขึ้นมาเพื่อให้สมาชิกของชุมชนได้ยึดถือและปฏิบัติตาม อันจะนำมาสู่ความสงบ เรียบร้อยของ ชุมชน หากไม่มีกฎระเบียบแล้วมนุษย์ย่อมอยู่ร่วมกันอย่างไม่มีความสุข เนื่องจากธรรมชาติของ มนุษย์รักที่จะทำในสิ่งที่สร้างความสุขให้แก่ตนเองและพวกพ้อง ซึ่งการกระทำดังกล่าวอาจไปละเมิดสิทธิของผู้อื่นหรือขัดแย้งกับผู้อื่นได้ ทั้งนี้กฎระเบียบหรือกติกาของชุมชนเหล่านั้นถือ เป็นนโยบายสาธารณะ หรือนโยบายในภาษาพูดกระนั้น หากกล่าวถึงนโยบายก็มักไม่ เฉพาะเจาะจงว่านโยบาย ที่กล่าวถึงนั้นจะเกี่ยวข้องกับภาครัฐหรือภาคเอกชน แต่หากใช้ นโยบายสาธารณะ ก็มักเฉพาะเจาะจงว่าเป็นนโยบายที่เกี่ยวข้องกับภาครัฐหรือรัฐเป็นผู้กำหนด นโยบายสาธารณะจึงหมายถึงกิจกรรมของรัฐที่ดำเนินการเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ตามที่ได้กำหนดไว้ โดยเป็นกระบวนการที่มีขั้นตอนและมีความต่อเนื่อง อีกทั้งยังส่งผลกระทบต่อคนหมู่มากหรือประชาชน ฉะนั้น นโยบายสาธารณะจึงเป็นเรื่องสำคัญที่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการ กำหนดนโยบายต้องศึกษาทำความเข้าใจข้อมูลอย่างรอบด้าน ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เกี่ยวข้องกับนโยบายระดับประเทศหรือระดับท้องถิ่น อันเป็นผลสืบเนื่องจากการกระจายอำนาจรัฐสู่ท้องถิ่น ซึ่งการกระจายอำนาจดังกล่าวทำให้ผู้ที่เกี่ยวข้องต้องตระหนักถึงความสำคัญต่อ ประเด็นนโยบายสาธารณะมากขึ้น เนื่องจากแต่ละชุมชนท้องถิ่นย่อมมีบริบทและเงื่อนไขที่แตกต่างกันไป
นโยบายสาธารณะมีความสำคัญต่อสังคมและประเทศชาติเป็นอย่างมาก เพราะส่งผลต่อชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชนทั้งประเทศ โดยรัฐบาลต้องออกนโยบายและนำไปปฏิบัติเพื่อช่วยแก้ไขปัญหา หรือ ทำให้ประชาชนที่ชีวิตความเป็นอยู่ที่ดียิ่งขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน ส่วนประชาชนเมื่อ เห็นว่านโยบายของรัฐบาลมีประโยชน์และตอบสนองต่อความต้องการในการดำเนินชีวิต ก็จะให้การ สนับสนุนรัฐบาลมากขึ้น หรืออาจะกล่าวได้ว่า นโยบายสาธารณะเป็นสิ่งที่เอื้ออำนวยผลประโยชน์และแสดง ให้เห็นถึงความสัมพันธ์ต่อทั้งประชาชนและรัฐบาล โดยนโยบายสาธารณะแบ่งออกเป็นหลายประเภทด้วยกัน ซึ่งแต่ละประเภทนั้นก็จะแตกต่างกันออกไป ตามความเหมาะสม ส่วนการนำไปใช้บริหารประเทศนั้นก็ขึ้นอยู่ กับรัฐบาลแต่ละชุดว่าจะกำหนดและปฏิบัติตามนโยบายสาธารณะแบบไหน เพื่อตอบสนองความต้องการของ ประชาชนมากที่สุด ดังนั้นนโยบายสาธารณะจึงเป็นแนวทางปฏิบัติของรัฐบาลที่มุ่งเน้นสร้างผลประโยชน์ให้ กับประชาชนเป็นหลัก เพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชน และพัฒนาชีวิตประชาชนให้ดียิ่งขึ้น
บริบทของนโยบายสาธารณะในกระแสการปฏิรูปมีเงื่อนไขของสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องที่สลับซับซ้อน และหลากหลายมากขึ้น รวมทั้งการปรับเปลี่ยนบริบทของการบริหารงานภาครัฐเข้าสู่ระบบอภิบาล (Governance) ทำให้กระบวนการนโยบายมีผู้แสดง และความต้องการที่หลากหลายมากขึ้น ทำให้ภาครัฐ ต้องหันกลับมาให้ความสนใจต่อการตอบสนองต่อกระแสความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เหล่านี้โดยเฉพาะความ ตระหนักถึงภาวการณ์พึ่งพาหน่วยงานต่างๆ ในสังคมในการให้บริการสาธารณะและการแก้ไขปัญหาสังคม และกระบวนการการส่งเสริมการมีส่วนร่มของพลเมือง ทำให้เกิดเครือข่ายนโยบายในลักษณะต่างๆ ขึ้น พร้อมๆกับความต้องการข้อมูลและความรู้ในการใช้เป็นองค์ประกอบสำคัญในการวิเคราะห์ปัญหาและทาง เลือกนโยบายสังคมในลักษณะของการเมืองภาคพลเมือง เป็นการเมืองที่ตั้งอยู่บนฐานของการตระหนักรู้ถึงสิทธิและหน้าที่สามารถปรับเปลี่ยนทัศนคติได้และนำไปสู่พฤติกรรมของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยได้

May 26, 2022 at 10:02 PM

ศิวาวุธ เรืองอำไพ รหัสนักศึกษา63423471008 said…

Assignment ที่ 3. อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
การบริหาร หรือ การจัดการ โดยทั่วไปเป็นคำที่มีความหมายเหมือนกัน และใช้แทนกันได้เสมอ คำภาษาอังกฤษที่มักใช้เรียกในความหมายของ การบริหาร มี 2 คำ คือ Management และ Administration ส่วนมากคำว่า Management มักจะใช้ในทางธุรกิจ ซึ่งหมายถึง การนำเอานโยบายไปปฏิบัติ โดยมีการกำหนดแบบงาน วิธีการทำงาน และการใช้ปัจจัย หรือทรัพยากรต่าง ๆ ซึ่งเรียกว่า การจัดการ ส่วนคำว่า Administration มักเน้นการบริหาร เกี่ยวกับนโยบาย มักนิยมใช้ในทางราชการ เช่น Public Administration
สำหรับคำนิยามของคำว่า “การบริหาร” มีคำนิยามอยู่หลายคำนิยามแต่ที่นิยมกันแพร่หลายกันอยู่ในปัจจุบันมี 2 นิยาม คือ
1. การบริหาร คือ ศิลปะของการทำงานให้สำเร็จโดยอาศัยบุคคลอื่นในความหมายนี้ชี้ในเห็นว่าผู้บริหารประสบความสำเร็จในเป้าหมายของพวกเขา โดยการเตรียมการให้กับบุคคลอื่นปฏิบัติงานอะไรก็ได้ที่มีความจำเป็น ผู้บริหารมิได้ปฏิบัติงานดังกล่าวด้วยตัวของพวกเขาเอง
2. การบริหาร คือ กระบวนการของการวางแผน การจัดองค์การ การสั่งการ และการควบคุมกำลังความพยายามของสมาชิกขององค์การ และใช้ทรัพยากรอื่น ๆ เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การที่กำหนดไว้ ในความหมายนี้ชี้ให้เห็นว่า ผู้บริหารใช้ทรัพยากรทั้งหมดขององค์การ ซึ่งมีเงินทุน อุปกรณ์ ข่าวสาร และคน เพื่อความสำเร็จในเป้าหมายขององค์การ คนเป็นทรัพยากรที่มีความสำคัญที่สุดขององค์การ
จากคำนิยามของการบริหารดังกล่าวแล้ว จะเห็นว่าการบริหารจะกินความครอบคลุมประเด็นที่เป็นสาระสำคัญ ได้ดังนี้
1. จะต้องมีวัตถุประสงค์ ( Objective ) คือ เป้าหมายในการดำเนินงานที่ผู้บริหารต้องดำเนินการให้ประสบความสำเร็จ
2. จะต้องมีประสิทธิภาพ ( Effectiveness ) คือ ความสำเร็จของผลงานตามที่คาดหมายไว้
3. จะต้องมีทรัพยากร ( Resource ) คือ ปัจจัยต่าง ๆ ของการบริหาร ที่ผู้บริหารเกี่ยวข้องด้วยโดยตรง ซึ่งแต่เดิมโดยทั่วไป ประกอบด้วย คน (Man) เงิน (Money) วัสดุ (Material) และการจัดการ (Management) หรือที่เรียกโดยย่อว่า ๔ M’s แต่ในปัจจุบัน สภาพแวดล้อมต่าง ๆ ทางสังคมและเทคโนโลยีเปลี่ยนแปลงไป ทรัพยากรดังกล่าวจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย กล่าวคือ ทรัพยากรที่เป็นส่วนประกอบในการบริหาร ประกอบด้วย ทรัพยากรคน (Human Resource) ทรัพยากรที่เป็นวัสดุและอุปกรณ์ (Physical Resource) และทรัพยากรทางด้านเงินทุน (Financial Resource) และทรัพยากรทางด้านข่าวสารข้อมูล (Information Resource)
4. มีการประสมประสานกัน ( Integration and Coordination ) คือ กระบวนการในการดำเนินงานด้วยประการทั้งปวง ที่ทำให้กิจกรรมต่าง ๆ สอดคล้องต่อเนื่องกัน

May 26, 2022 at 10:19 PM

Nan. said…

น.ส. สรัญณัฎฐ์ ศรีจันทึก 63423471003
Assingment 1 อธิบายความเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐศาสตร์วนศาสตร์
ตอบ ให้ความสนใจในการศึกษาถึงโครงสร้างและพฤติกรรมของระบบราชการ เป็นศาสตร์ที่มีระเบียบวิธีการศึกษาเป็นของตนเอง เป็นวิชาที่ศึกษาเรื่องขององค์การของรัฐที่ไม่ได้มุ่งแสวงหากำไรและสนับสนุนให้องค์การของรัฐมีโครงสร้างกลไกการตัดสินใจและพฤติกรรมของข้าราชการที่เกื้อหนุนต่อการให้บริการสาธารณะ(นิโคลาล่าเฮนรี่)
-กระบวนการองค์การและบุคคลที่ดำรงตำแหน่งทางราชการทั้งหลายและมีส่วนเกี่ยวข้องกับการกำหนดและนำเอากฎหมายระเบียบ แบบแผนต่างๆที่ออกโดยฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายบริหารและฝ่ายตุลาการออกไปปฏิบัติ(จอร์จ เอส. กอร์ดอน)
-การกำหนดและปฏิบัติตามนโยยายของระบบราชการ ซึ่งตัวระบบมีขนาดใหญ่โตและมีลักษณะความเป็นสาธารณะ(เจมส์ ดับบลิว.เฟลเลอร์)
สรุป รัฐประศาสนศาสตาร์ คือ ศาสตร์หรือสาขาความรู้

พัฒนาการของแนวความคิดรัฐประศาสนศาสตร์หรือการบริหารสาธารณะ และการเปลี่ยนแปลงของยุค สมัยในการบริหารสาธารณะ นําไปสู่การพัฒนาของศาสตร์ทางการบริหารและนําไปสู่การเเลี่ยนแปลงทางการบริหารในหลายประเทศ การพัฒนาแนวความคิดและการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว จะชี้ให้เห็นถึงรูปแบบและลักษณะ ของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น การเปลี่ยนแปลงแนวคิดหรือพาราไดม์ของรัฐประศาสนศาสตร์เป็นการเปลี่ยนแปลงท่ีเกิดจากปีจจัย แวดล้อมในด้านตาางๆ ทําให้แนวคิดท่ีเก่ียวข้องกับการบริหารสาธารณะมีการเปลี่ยนแปลงไป ซึ่งจะเห็นว่าแนวคิดหรือพาราไดม์ของรัฐประศาสนศาสตร์ในปัจจุบันมีการนําแนวคิดการจัดการของภาคอกชน เข้ามาใช้เป็น กลไกขับเคลื่อนการบริหารสาธารณะมากข้ึน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอิทธิพลของแนวความคิดที่พัฒนาและได้รับการ ยอมรับยาาสามารถนํามาปฏิบัติใช่ได้สอดคละองต่อสภาพแวดล้อมของโลกปัจจุปัน

May 28, 2022 at 9:55 PM

Nan. said…

สรัญณัฎฐ์ ศรีจันทึก 63423471003
Assignment 2 นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรทึ่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน
ตอบ แนวทางในการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาล จะต้องพัฒนา บุคลากรตามแนวทางของกระบวนการนํานโยบายไปปฏิบัติตามบริบทและยุทธศาสตร์ (Strategies) ที่เปลี่ยนแปลงไปเป็นภารกิจงานใหม่ที่ท้าทายศักยภาพของบุคลากรภาครัฐเป็นอย่างมาก ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า นโยบายของรัฐบาลกับระบบราชการหรือการบริหารภาครัฐมีความเกี่ยวพันกันอย่างใกล้ชิด ซึ่งนโยบายของ รัฐบาล ก็คือ นโยบายสาธารณะที่มีผลผูกพันและผลกระทบไปสู่สาธารณะหรือประชาชนที่เกี่ยวข้องกับ นโยบายนั้น จึงจําเป็นที่จะต้องให้ความสําคัญ ซึ่งปัจจุบันกระบวนการสาธารณะ โดยเฉพาะนโยบายของ รัฐบาลมีการดําเนินการที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นอันมาก เพราะปัจจุบันเป็นยุคของข้อมูลข่าวสาร ประชาชนมีการรับรู้และมีความรู้มากขึ้น จึงสนใจและต้องการมีส่วนร่วมในกระบวนการทางนโยบาย (Patmasiriwat, 2015) ซึ่งแตกต่างจากการกําหนดนโยบายอย่างในอดีตที่ผ่านมาที่ผู้กําหนดนโยบายคือ ภาครัฐหรือรัฐบาลจะกําหนดมาโดยอาศัยการตัดสินใจของชนชั้นนํา (Elite) หรือคณะรัฐบาลอย่างเดียว ไม่ได้ ให้ประชาชนหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเข้าร่วมในการกําหนดนโยบายด้วย
แนวทางที่ทําให้องค์การสามารถรับมือหรือปรับตัวได้ทันต่อสถานการณ์สภาพแวดล้อมขององค์การ ที่เปลี่ยนแปลงได้อย่างดีซึ่งปัจจัยสําคัญสู่ความสําเร็จคือ “คน” หรือ “ทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐ” มีส่วนสําคัญ ในการขับเคลื่อนการบริหารและพัฒนาระบบบริหารภาครัฐถ้าปราศจากคนที่มีศักยภาพ จิตสํานึก รวมถึง ทัศนคติในการทํางานที่เหมาะสมสอดคล้องแล้ว การบริหารภาครัฐจะเดินหน้าไปสู่สิ่งระบบในที่นี้จึงมุ่งเน้น ให้ความสําคัญในมิติของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐที่ต้องตระหนักเพราะการปฏิบัติงานจะต้อง เกี่ยวข้องกันอยู่เสมอกับนโยบายของรัฐบาล (Government Policy) ซึ่งก็คือนโยบายสาธารณะ (Public Policy) แต่ในที่นี้จะเน้นให้เห็นถึงมิติความสําคัญของการนํานโยบายไปปฏิบัติ (Policy Implementation) ซึ่งเป็นหน้าที่และภารกิจสําคัญของระบบราชการทั้งในส่วนกลาง (กระทรวง ทบวง กรม) ส่วนภูมิภาค (จังหวัด อําเภอ) และส่วนท้องถิ่น (เทศบาล อบจ. อบต. เป็นต้น) ในฐานะผู้ปฏิบัติตามโยบายของรัฐบาลจะ ต้องดําเนินการเพื่อการบริหารราชการแผ่นดินให้เป็นไปในทิศทางเดียวกัน
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยหลายฉบับที่ผ่านมาได้กําหนดให้รัฐบาลหรือคณะรัฐมนตรีแถลง นโยบายต่อรัฐสภาก่อนเข้าบริหารราชการแผ่นดิน ตัวอย่างเช่น รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 ได้บัญญัติไว้ในหมวด 5 แนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐ ส่วนที่ 1 บททั่วไป มาตรา 75-79 สรุปความ ได้ว่า รัฐบาลหรือคณะรัฐมนตรีที่จะเข้าบริหารราชการแผ่นดินต้องแถลงนโยบายต่อรัฐสภา โดยชี้แจงให้ ชัดเจนว่ารัฐบาลจะดําเนินการใด ในระยะเวลาใด เพื่อให้การบริหารราชการแผ่นดินเป็นไปตามนโยบาย พื้นฐานแห่งรัฐและต้องจัดทํารายงานแสดงผลการดําเนินการ รวมทั้งปัญหาและอุปสรรคเสนอต่อรัฐสภาปีละ หนึ่งครั้ง เป็นต้น
ตามบทบัญญัติข้างต้น คณะรัฐมนตรีหรือรัฐบาลต้องจัดทําแผนการบริหารราชการแผ่นดินให้ สอดคล้องกับแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐ ไม่ว่าจะเป็นเจตนารมณ์ ยุทธศาสตร์และนโยบายของรัฐบาลเมื่อ แถลงต่อรัฐสภาเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงจะดําเนินการตามนโยบายและแผนที่แถลงฯไว้ได้ ด้วยเหตุนี้ ระบบการ บริหารงานภาครัฐหรือระบบราชการจึงมีความใกล้ชิดกับนโยบายของรัฐบาลเพราะจะต้องเป็นกลไกหรือ เครื่องมือของรัฐบาล เพื่อให้นโยบายและแผนต่างๆบรรลุเป้าหมายเป็นรูปธรรม

May 28, 2022 at 9:59 PM

Nan. said…

สรัญณัฎฐ์ ศรีจันทึก 63423471003
Assignment 3 อะไรคือลักษณะของการบริหารกับการเมือง
ตอบ ลักษณะของบริหาร
1.การบริหารย่อมมีวัตถุประสงค์
2.การบริหารอาศัยปัจจัยบุคคลเป็นองค์ประกอบสำคัญที่สุด
3.การบริหารมีลักษณะการดำเนินการเป็นกระบวนการ
4.การเป็นการดำเนินงานร่วมกันของกลุ่มบุคคล
5.เป็นการร่วมมือร่วมใจกันดำเนินภารกิจให้บรรลุวัตถุประสงค์

May 28, 2022 at 10:00 PM

นายศรัณย์ สัธนานันต์ 63423471130
Assignment ที่ 1. อธิบายความเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาแนวความคิดของรัฐประศาสนศาสตร์
ความเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์
รัฐประศาสนศาสตร์มีลักษณะเฉพาะที่สำคัญ คือ การเป็นสหวิทยาการ ซึ่งประกอบไปด้วยศาสตร์ต่าง ๆ ใช้ร่วมในการศึกษา ตลอดจนอธิบายปรากฏการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในทางรัฐประศาสนศาสตร์ โดยในทัศนะของ Chandler (1989, pp. 639-641) เห็นว่า ควรประกอบไปด้วย วิชารัฐศาสตร์ วิชาเศรษฐศาสตร์ วิชาวิทยาการจัดการ วิชาการบริหารธุรกิจวิชาสังคมวิทยา วิชาจิตวิทยา วิชามนุษยศาสตร์ และวิชานิติศาสตร์ ซึ่งจะมีความสมบูรณ์ครอบคลุมในการศึกษา
ในขณะที่ McCurdy (1986, pp. 17-21) เห็นว่า จากพัฒนาการทางรัฐประศาสนศาสตร์สามารถอธิบายได้ว่าพื้นฐานแนวคิดหลักในการศึกษาประกอบไปด้วย 4 สำนักด้วยกัน คือ
1. สำนักที่สนใจศึกษาแบบดั้งเดิม กล่าวคือ สนใจศึกษาสังคมวิทยา จิตวิทยา โดยเน้นและปรับใช้ในเรื่องของความสัมพันธ์ของมนุษย์ และสนใจในรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์โดยนำมาใช้ในการปฏิรูประบบ
2. สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงพฤติกรรม โดยนำมาใช้ศึกษาถึงระบบราชการทฤษฎีองค์การ การบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ และการพัฒนาองค์การ
3. สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงเหตุผลนิยม โดยนำวิชาเศรษฐศาสตร์และการบริหารธุรกิจมาใช้ศึกษาในเรื่องของการวิเคราะห์นโยบาย และการจัดการ
4. สำนักที่สนใจศึกษาในเชิงการเมือง โดยสนใจในเรื่องการเมืองและกฎหมายโดยศึกษาในการนำนโยบายไปปฏิบัติ การบริหารงานบุคคลในระบบราชการ การจัดทำงบประมาณ และการบริหารงานในท้องถิ่น
จากที่กล่าวมาข้างต้น จะเห็นได้ว่า รัฐประศาสนศาสตร์มีการนำความรู้ที่หลากหลายมาประยุกต์ใช้ในวิชาของตนเอง หรือนำวิชาเหล่านั้นมาประกอบเข้ากันเป็นลักษณะของสหวิทยาการ และถือว่าเป็นสังคมศาสตร์ประยุกต์ โดยมีวัตถุประสงค์ คือ การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ในการปรับปรุงและพัฒนาทางการบริหารในองค์การให้มีความสามารถที่เพิ่มขึ้น ทั้งนี้ การเป็นสหวิทยาการของรัฐประศาสนศาสตร์ทำให้จำเป็นต้องนำศาสตร์อื่น ๆ และนอกเหนือจากที่ได้กล่าวมาในขอบข่ายของการศึกษาวิชาทางรัฐประศาสนศาสตร์ ยังจำเป็นต้องมีการศึกษาในศาสตร์อื่น ๆ เพิ่มเติม เช่น ภูมิศาสตร์ ประชากรศาสตร์คณิตศาสตร์และสถิติ เศรษฐศาสตร์หรือแม้กระทั่งการตลาด และการประชาสัมพันธ์รวมถึงในปัจจุบันมีความสนใจอย่างยิ่งในเรื่องของจริยธรรมและคุณธรรมภายในวิชารัฐประศาสนศาสตร์
การดำเนินกิจการต่าง ๆ ของรัฐนั้นมีขอบเขตครอบคลุมหลายมิติ เพื่อการบริหารที่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้ใช้บริการนั้น รัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องนำเอาสาขาวิชาอื่น ๆ มาประยุกต์ใช้ และมีขอบเขตที่กว้างขวางตามความเหมาะสม และกลับจะเป็นการเปล่าประโยชน์ถ้าหากจะมุ่งพิจารณาความสัมพันธ์ของรัฐประศาสนศาสตร์กับสาขาวิชาใดวิชาหนึ่งเท่านั้น ทั้งนี้ ในความจริงแล้วสาขาวิชาต่าง ๆ ก็ได้มีการเสริมสร้างความเข้าใจระหว่างกัน มีการร่วมมือศึกษาและทำการวิจัยร่วมกัน ดังนั้น วิชารัฐประศาสนศาสตร์จึงต้องใช้ความรู้ระหว่างศาสตร์วิชาต่าง ๆ เหล่านั้น หรือที่เรียกว่า สหวิทยาการ (inter-disciplinary) มาประยุกต์ใช้กับโลกแห่งความเป็นจริง นอกจากนี้ในทางปฏิบัติแล้วรัฐประศาสนศาสตร์ยังมีความสัมพันธ์กับวิชาชีพอื่น ๆ อีก เช่น วิศวกรรมศาสตร์ การบริหารธุรกิจ นิติศาสตร์ เป็นต้น ด้วยเหตุนี้รัฐประศาสนศาสตร์จึงมีความสัมพันธ์กับสาขาวิชาต่าง ๆ ที่กล่าวมา และนอกจากนี้การศึกษาในวิชารัฐประศาสนศาสตร์จะต้องเกี่ยวข้องกับสาขาวิชาต่าง ๆ อย่างกว้างขวางแล้ว สิ่งที่ขาดเสียมิได้ในการผลิตนักรัฐประศาสนศาสตร์ก็คือ การสร้างจริยธรรม อุดมการณ์ และพฤติกรรม ที่รับผิดชอบต่อสังคมต่อ ๆ ไป

June 2, 2022 at 6:53 AM

This comment has been removed by the author.

June 2, 2022 at 7:26 AM

นายศรัณย์ สัธนานันต์ 63423471130
Assignment ที่ 2.นโยบายสาธารณะกับการบริหารมีลักษณะอะไรที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันบ้าง
บริบทของนโยบายสาธารณะในกระแสการปฏิรูปมีเงื่อนไขของสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องที่สลับซับซ้อนและหลากหลายมากขึ้น รวมทั้งการปรับเปลี่ยนบริบทของการบริหารงานภาครัฐเข้าสู่ระบบอภิบาลทำให้กระบวนการนโยบายมีผู้แสดง และความต้องการที่หลากหลายมากขึ้น ทำให้ภาครัฐต้องหันกลับมาให้ความสนใจต่อการตอบสนองต่อกระแสความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เหล่านี้โดยเฉพาะความตระหนักถึงภาวการณ์พึ่งพาหน่วยงานต่างๆ ในสังคมในการให้บริการสาธารณะและการแก้ไขปัญหาสังคมและกระบวนการการส่งเสริมการมีส่วนร่มของพลเมือง ทำให้เกิดเครือข่ายนโยบายในลักษณะต่างๆ ขึ้นพร้อมๆกับความต้องการข้อมูลและความรู้ในการใช้เป็นองค์ประกอบสำคัญในการวิเคราะห์ปัญหาและทางเลือกนโยบายสังคม ในลักษณะของการเมืองภาคพลเมือง เป็นการเมืองที่ตั้งอยู่บนฐานของการตระหนักรู้ถึงสิทธิและหน้าที่สามารถปรับเปลี่ยนทัศนคติได้และนำไปสู่พฤติกรรมของพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยได้อย่างเหมาะสม (Jantawan, 2016; Jensantikul, 2013)
แนวทางในการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาล จะต้องพัฒนาบุคลากรตามแนวทางของกระบวนการนำนโยบายไปปฏิบัติตามบริบทและยุทธศาสตร์ ที่เปลี่ยนแปลงไปเป็นภารกิจงานใหม่ที่ท้าทายศักยภาพของบุคลากรภาครัฐเป็นอย่างมาก ซึ่งอาจกล่าวได้ว่านโยบายของรัฐบาลกับระบบราชการหรือการบริหารภาครัฐมีความเกี่ยวพันกันอย่างใกล้ชิด ซึ่งนโยบายของรัฐบาล ก็คือ นโยบายสาธารณะที่มีผลผูกพันและผลกระทบไปสู่สาธารณะหรือประชาชนที่เกี่ยวข้องกับนโยบายนั้น จึงจำเป็นที่จะต้องให้ความสำคัญ ซึ่งปัจจุบันกระบวนการสาธารณะ โดยเฉพาะนโยบายของรัฐบาลมีการดำเนินการที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมเป็นอันมาก เพราะปัจจุบันเป็นยุคของข้อมูลข่าวสารประชาชนมีการรับรู้และมีความรู้มากขึ้น จึงสนใจและต้องการมีส่วนร่วมในกระบวนการทางนโยบาย (Patmasiriwat, 2015) ซึ่งแตกต่างจากการกำหนดนโยบายอย่างในอดีตที่ผ่านมาที่ผู้กำหนดนโยบายคือภาครัฐหรือรัฐบาลจะกำหนดมาโดยอาศัยการตัดสินใจของชนชั้นนำ หรือคณะรัฐบาลอย่างเดียว ไม่ได้ให้ประชาชนหรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเข้าร่วมในการกำหนดนโยบายด้วยเมื่อบริบทเปลี่ยนแปลงไปตามกระแสปฏิรูป หรือการปกครอง หรือระบบอภิบาลที่เป็นประชาธิปไตย ทำให้หน่วยงานภาครัฐอันเป็นหน่วยปฏิบัติตามโยบาย จะต้องปรับตัวโดยเฉพาะการพัฒนาบุคลากรภาครัฐให้สอดคล้องกับบริบทที่เปลี่ยนแปลงไป ซึ่งมีแนวทางการพัฒนาที่แท้จริงแล้วก็คือ ไม่ว่าจำดำเนินการเรื่องใดก็ตาม การบริหารภาครัฐจำเป็นต้องพัฒนาเพื่อยกระดับการบริหารภาครัฐให้ตอบสนองต่อสาธารณกิจและประชาชนได้มากขึ้น ซึ่งในที่นี้จะกล่าวถึงแนวทางการพัฒนาใน 2 ส่วนคือ แนวทางการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาลและแนวทางการพัฒนาการบริหารภาครัฐให้สอดคล้องกับบทบาทและภารกิจภาครัฐ

June 2, 2022 at 7:47 AM